Predestination – Alın Yazısı
Psikolojik bir film olduğunu zannederken, bilim kurgu türüne ait olduğunu öğrendiğim dehşetle izlediğim bir film. Dehşet.. Bu kelime uygun değil sanırım. Aslında kafam şu an çok karışık. Wikipedia’dan filme dair bir şeyler okuyorum, normale dönmek için. Filme adapte olabilmek için. Zaman Makinesi filmini hatırladım, onda hiç bu kadar kendimi kaybetmemiştim.
Filmi izledim ve mutfağa geçtim. Tavukları doğradım, soğanları rendeledim, sarmısağı da rendeledim. Ateşe koydum, pişiyor şimdi. Tüm bunları yaparken, sanki onları başkası yapıyor gibi hissettim, hala da öyle hissediyorum. Ben sanki bedenimden 5-10 cm ilerdeyim ve hareket eden beni izliyorum. Ellerim kendiliğinden hareket ediyor. Şu an bile başkası yazıyor gibi şu satırları, başkası ocaktaki şehriyeleri düşünüyor. Başkası ayağa kalkıyor, başkası yürüyor, başkası kaşığı alıp karıştırıyor ve geri gelip bu satırları yazmaya devam ediyor.
Ah sonu yazmayacağım. Tek bir çıkış noktası diyebilirim sadece. Her şey bir yerde toplanıyor.
Sanırım kendime geldim, filmi izledikten bir saat sonra. Günlük telaşlar hiç bitmiyor. Hani 10 Ağustos’ta Geçip Giden Ölüm başlıklı bir yazım vardı. İşte onda da tam olarak anlatmaya çalıştığım şey buydu.
Psikolojik bir film olduğunu zannederken, bilim kurgu türüne ait olduğunu öğrendiğim dehşetle izlediğim bir film. Dehşet.. Bu kelime uygun değil sanırım. Aslında kafam şu an çok karışık. Wikipedia’dan filme dair bir şeyler okuyorum, normale dönmek için. Filme adapte olabilmek için. Zaman Makinesi filmini hatırladım, onda hiç bu kadar kendimi kaybetmemiştim.
Filmi izledim ve mutfağa geçtim. Tavukları doğradım, soğanları rendeledim, sarmısağı da rendeledim. Ateşe koydum, pişiyor şimdi. Tüm bunları yaparken, sanki onları başkası yapıyor gibi hissettim, hala da öyle hissediyorum. Ben sanki bedenimden 5-10 cm ilerdeyim ve hareket eden beni izliyorum. Ellerim kendiliğinden hareket ediyor. Şu an bile başkası yazıyor gibi şu satırları, başkası ocaktaki şehriyeleri düşünüyor. Başkası ayağa kalkıyor, başkası yürüyor, başkası kaşığı alıp karıştırıyor ve geri gelip bu satırları yazmaya devam ediyor.
Ah sonu yazmayacağım. Tek bir çıkış noktası diyebilirim sadece. Her şey bir yerde toplanıyor.
Sanırım kendime geldim, filmi izledikten bir saat sonra. Günlük telaşlar hiç bitmiyor. Hani 10 Ağustos’ta Geçip Giden Ölüm başlıklı bir yazım vardı. İşte onda da tam olarak anlatmaya çalıştığım şey buydu.