Kendi soyadını taşıyan otomobil şirketinde 25 yaşında bir kıdemsiz yönetici olan William Clay Ford Jr., bir sendika yetkilisinin kendisinden ayağa kalkıp kendisiyle aynı kumaştan kesildiğine dair ifade vermesini istediğinde, işçi müzakerelerine heyecan verici bir giriş yaptı. büyük büyükbabası Henry Ford.
Şu anda şirketin genel müdürü olan Bay Ford, bu hafta yaptığı bir röportajda kendisinin ve şirketinin onlarca yılın en zorlu iş görüşmelerinden birini nasıl yürüttüğünü hatırladı.
Birleşik Otomobil İşçileri Sendikası, aralarında en büyüğünün de bulunduğu üç Ford fabrikasını, General Motors ve Chrysler’in sahibi Stellantis’e ait diğer fabrika ve dağıtım merkezlerini kapattı. Sendikanın yeni başkanı Shawn Fain, büyük ücret artışları, daha iyi sosyal haklar ve iş güvenliği taleplerinin karşılanmaması halinde daha fazla fabrikadaki işçileri sorumlu tutmaya istekli olduğunu söyledi. Şirketleri “düşman” olarak nitelendirdi ve sendikanın “kurumsal açgözlülükle” mücadele ettiğini ve “milyarder sınıfına” karşı olduğunu söyledi.
Bu hafta yaptığı bir konuşmada Bay Ford, grevlerin Tesla, Toyota ve Honda gibi sendikasız otomobil üreticilerine yardımcı olacağını söyledi. Bay Fain, bu şirketlerdeki çalışanların gelecekteki UAW üyeleri olacağını söyledi.
Konuşmasının ardından yapılan bir röportajda Bay Ford, yöneticilerine Bay Fain’in sözlerinden etkilenmemelerini ve bir anlaşmayı sonuçlandırmaya odaklanmalarını tavsiye ettiğini söyledi. Bay Ford ayrıca bir sendika yetkilisiyle yaptığı ilk zorlu konuşmayı da hatırladı.
Bay Ford, 1982 yılında babasının onu UAW ile görüşmek üzere odaya davet ettiğini söyledi. Yeni gelen biri olarak kendisine, bir tarafta yaklaşık 50 sendika müzakerecisi ve diğer tarafta eşit sayıda Ford yöneticisinin bulunduğu bir masada sandalye verilmedi.
Duvarın önünde oturuyordu ve yaşlı bir sendika temsilcisi ona yaklaştı. “Sen kalk” dedi adam. “Sen neyden yapılmışsın? Büyük-büyükbabanı ve büyükbabanı tanıyordum. Onların neyden yapıldığını biliyordum. Sen neyden yapılmışsın?”
Bay Ford, utangaç bir tavırla büyük büyükbabasını veya büyükbabasını hiç tanımadığını ancak onların değerlerini paylaştığını söyledi. Benzer çatışmalar her gün yaşandı – Bay Ford, “İşe gitmekten korkuyordum” dedi.
Yaklaşık bir hafta sonra sendika yetkilileri onu yerel bir bara davet etti. Bay Ford, “Benimle gelin” dediklerini söyledi. “Sınavı geçtin.”
Bu röportaj, netlik sağlamak amacıyla özetlendi ve düzenlendi.
Mevcut müzakerelere benzer tartışmalara katıldınız mı?
Hayır ama her müzakere farklıdır ve her lider farklıdır. Liderlerimize her zaman şunu söylüyorum: “Bunu kişisel algılamayın.” Bunların çoğu tiyatro. En önemli şey anlaşmayı kapatmaktır. Retorik önemli değil.’ Her müzakere bir inişli çıkışlı yolculuktur. Bazıları hoş değil, bazıları acı verici. Aşırı tepki vermeyin. Ve her şey bittiğinde yeniden bir takım olduk ve yolumuza devam etmeliyiz.
Bu konuşmaların sonunda aynı takımda olacak mısınız?
Yapacağımıza inanıyorum. Müzakere ekibinin birçok üyesini şahsen tanıyorum ve bazılarıyla hokey oynuyorum ve onları çok yakın arkadaşlarım olarak görüyorum.
Gerçek rekabetin UAW’nin Ford’a karşı değil, UAW ve Ford’un Toyota, Honda, Tesla ve Çinli otomobil üreticilerine karşı olduğunu söylediler. Sendika liderliğinin bu konuda hemfikir olduğunu düşünüyor musunuz?
Umarım öyledir, çünkü bunu yapmazlarsa felaket olur. Bizimle fikir ayrılıkları yaşayabilir, sıkı pazarlıklar yapabilirsiniz ama biz düşman değiliz. Çalışanlarımızı asla düşman olarak görmeyeceğim. Çalışanların asıl rakibin kim olduğunu bildiğini ve bu iş bittiğinde bize katılacaklarını düşünüyorum. Rakiplerimiz üretimi Meksika’ya taşıdığında, Amerika’da iş yaratma konusunda bilinçli bir karar verdik.
Şu anda masadaki teklif Ford’u diğer otomobil üreticileriyle karşılaştırıldığında önemli bir dezavantaja mı sokar?
Kesinlikle bir avantaj olmayacaktır. Teklif ettiğimiz anlaşmayla yaşayabilirdik ama sadece. Bunun ötesine geçtiğinizde yatırımlar ve gelecekteki ürünler hakkında zor kararlar vermek zorunda kalacağız.
Shawn Fain, Ford CEO’su Jim Farley ve GM CEO’su Mary Barra gibi otomobil üreticileri ve yöneticilerin refaha kavuştuğunu ancak işçilerin geride kaldığını söyledi. Nasıl tepki verirsiniz?
Herkesin yönetici tazminatı konusunda kendi fikri olacaktır ve bunu tamamen anlıyorum. Ama aynı zamanda üstün yetenek pazarının nasıl olduğunu da biliyorum. Jim Farley ve Mary Barra’dan daha fazla kazanan şovmenler ve sporcular var. Ancak pazar tam olarak budur ve en iyi yeteneğe sahip şirket kazanır, nokta.
Para alamadığım birkaç zayıf yıl oldu ve eğer mecbur kalırsam bunu tekrar yapardım.
Grev nedeniyle kapatılan üç fabrikası var. Bu işinizi nasıl etkiliyor?
Dağınık bir durum ve giderek daha da karmaşıklaşacak. En acil etki tedarikçiler üzerinde olacaktır. Tedarik tabanı çok kırılgandır. Kovid’den zar zor kurtuldu ve henüz tam olarak geri dönmedi, dolayısıyla uzun süreli bir grev tedarik tabanının çökmesine neden olacak ve daha sonra bu ülkede herhangi bir şey üretmek zorlaşacak.
Üretim bir ulusal güvenlik meselesidir ve bunu Kovid sürecinde gördük. Ve tüm kalbimle bir daha asla savaşa girmeyeceğimizi umuyorum, ama eğer yaparsak, bu endüstri, Birinci Dünya Savaşı ve İkinci Dünya Savaşı’nda olduğu gibi, ulusumuzun savunması için hayati öneme sahip olacaktır. Diğer endüstriler küçük miktarlarda üretim yapabilir. Araba şirketleri bundan onbinlerce şey yapabilir.
“Ürünlerimizin bu kadar siyasallaşacağını hiç düşünmemiştim ama öyle oldu.” – William Clay Ford Jr.
ABD ekonomisini nasıl değerlendiriyorsunuz?
Bence kırılgan. Enflasyon etkisini gösteriyor. Tüketici hâlâ para harcıyor ama biz bunu çok yakından izliyoruz. Öte yandan hâlâ güçlü bir istihdam var ve satışlarımızın devam ettiğini görüyoruz. Kesinlikle çelişkili sinyaller var.
Gelelim elektrikli araçlara. Yaklaşık 18 ay önce F-150 Lightning kamyonetini piyasaya sürdünüz. Elektrikli araç satışlarında patlama yaşanıyor gibi görünüyordu. Ama şimdi Ford bu kamyonun üretimini kesiyor. Ne oldu?
Elektrikli araç satışları bu yıl hâlâ yüzde 50 arttı, dolayısıyla satışlar çok hızlı artıyor. Ancak elektrikli araçların siyasallaştığını da gördük. Mavi eyaletler elektrikli araçların harika olduğunu ve iklimsel nedenlerden dolayı bunları mümkün olduğunca çabuk benimsememiz gerektiğini söylüyor. Kırmızı eyaletlerden bazıları bunun tıpkı aşı gibi olduğunu ve bunun hükümet tarafından bize dayatıldığını ve bizim bunu istemediğimizi söylüyor. Ürünlerimizin bu kadar yoğun bir şekilde siyasallaştırılacağı günü göreceğimizi hiç düşünmezdim ama durum böyle.
Diğer bir konu ise fiyatlar. Elektrikli araçlar pahalıdır. Fiyatların düşeceğini biliyoruz ve bu gerçekleştiğinde elektrikli araçlarda daha büyük bir artış yaşanacağını biliyoruz. Şunu düşünün: Sektörümüzün şimdiye kadar gördüğü en değerli şirket Tesla’dır ve büyüyor. İnsanlar elektrikli araçların hoş karşılanmadığını söylediklerinde bu çok anlamlı bir nokta.
Donald Trump’ın bazı yorumlarından endişe duyuyor musunuz? Michigan’a yeni geldi ve elektrikli araçlara geçişin neredeyse tüm otomobil üretiminin Çin’e taşınmasıyla sonuçlanacağını söyledi.
Bunu kişiselleştirmek istemiyorum çünkü açıkçası ileriye doğru bir yol bulmamız gerekiyor ve teslim sürelerimiz siyasi teslim sürelerinden daha uzun. Bu nedenle şu ya da bu retoriğe aşırı tepki vermemeliyiz. En olası senaryoya bakmamız ve şirketimiz için en fazla değeri nasıl yaratabileceğimizi bulmamız gerekiyor. Bu nedenle elektrikli araçların geliştirilmesini hızlandırıyoruz çünkü bunların birçok insan için büyük faydalar sağladığına inanıyoruz. İnsanlar elektrikli araba kullanmaya başladıklarında bunun harika bir deneyim olduğunu anlayacaklar.
Elektrikli araçlar pahalıdır. Tesla’nın fiyat indirimlerinin işiniz üzerinde büyük bir etkisi oldu mu?
Bunu uyarlanan her yeni teknolojide gördük. Piller ne kadar iyi olursa maliyet eğrisi de o kadar hızlı düşer.
Birinci nesil elektrikli araçlarımız Lightning ve Mustang Mach-E birçok yanma teknolojisiyle donatılmıştı. Yakında gelecek olan yeni nesil, sıfırdan geliştirildi. Bunu yaparsanız aslında maliyetleri düşürmeye başlayabilir ve ardından bunları buna göre fiyatlandırabilirsiniz.
Tesla, ölçekleri nedeniyle fiyatları düşürmede lider oldu. Aslında gelecekte buna güveniyoruz. Ve bu dünyada rekabet eden, para kazandıran ürünlerimiz olacak.
Şu anda şirketin genel müdürü olan Bay Ford, bu hafta yaptığı bir röportajda kendisinin ve şirketinin onlarca yılın en zorlu iş görüşmelerinden birini nasıl yürüttüğünü hatırladı.
Birleşik Otomobil İşçileri Sendikası, aralarında en büyüğünün de bulunduğu üç Ford fabrikasını, General Motors ve Chrysler’in sahibi Stellantis’e ait diğer fabrika ve dağıtım merkezlerini kapattı. Sendikanın yeni başkanı Shawn Fain, büyük ücret artışları, daha iyi sosyal haklar ve iş güvenliği taleplerinin karşılanmaması halinde daha fazla fabrikadaki işçileri sorumlu tutmaya istekli olduğunu söyledi. Şirketleri “düşman” olarak nitelendirdi ve sendikanın “kurumsal açgözlülükle” mücadele ettiğini ve “milyarder sınıfına” karşı olduğunu söyledi.
Bu hafta yaptığı bir konuşmada Bay Ford, grevlerin Tesla, Toyota ve Honda gibi sendikasız otomobil üreticilerine yardımcı olacağını söyledi. Bay Fain, bu şirketlerdeki çalışanların gelecekteki UAW üyeleri olacağını söyledi.
Konuşmasının ardından yapılan bir röportajda Bay Ford, yöneticilerine Bay Fain’in sözlerinden etkilenmemelerini ve bir anlaşmayı sonuçlandırmaya odaklanmalarını tavsiye ettiğini söyledi. Bay Ford ayrıca bir sendika yetkilisiyle yaptığı ilk zorlu konuşmayı da hatırladı.
Bay Ford, 1982 yılında babasının onu UAW ile görüşmek üzere odaya davet ettiğini söyledi. Yeni gelen biri olarak kendisine, bir tarafta yaklaşık 50 sendika müzakerecisi ve diğer tarafta eşit sayıda Ford yöneticisinin bulunduğu bir masada sandalye verilmedi.
Duvarın önünde oturuyordu ve yaşlı bir sendika temsilcisi ona yaklaştı. “Sen kalk” dedi adam. “Sen neyden yapılmışsın? Büyük-büyükbabanı ve büyükbabanı tanıyordum. Onların neyden yapıldığını biliyordum. Sen neyden yapılmışsın?”
Bay Ford, utangaç bir tavırla büyük büyükbabasını veya büyükbabasını hiç tanımadığını ancak onların değerlerini paylaştığını söyledi. Benzer çatışmalar her gün yaşandı – Bay Ford, “İşe gitmekten korkuyordum” dedi.
Yaklaşık bir hafta sonra sendika yetkilileri onu yerel bir bara davet etti. Bay Ford, “Benimle gelin” dediklerini söyledi. “Sınavı geçtin.”
Bu röportaj, netlik sağlamak amacıyla özetlendi ve düzenlendi.
Mevcut müzakerelere benzer tartışmalara katıldınız mı?
Hayır ama her müzakere farklıdır ve her lider farklıdır. Liderlerimize her zaman şunu söylüyorum: “Bunu kişisel algılamayın.” Bunların çoğu tiyatro. En önemli şey anlaşmayı kapatmaktır. Retorik önemli değil.’ Her müzakere bir inişli çıkışlı yolculuktur. Bazıları hoş değil, bazıları acı verici. Aşırı tepki vermeyin. Ve her şey bittiğinde yeniden bir takım olduk ve yolumuza devam etmeliyiz.
Bu konuşmaların sonunda aynı takımda olacak mısınız?
Yapacağımıza inanıyorum. Müzakere ekibinin birçok üyesini şahsen tanıyorum ve bazılarıyla hokey oynuyorum ve onları çok yakın arkadaşlarım olarak görüyorum.
Gerçek rekabetin UAW’nin Ford’a karşı değil, UAW ve Ford’un Toyota, Honda, Tesla ve Çinli otomobil üreticilerine karşı olduğunu söylediler. Sendika liderliğinin bu konuda hemfikir olduğunu düşünüyor musunuz?
Umarım öyledir, çünkü bunu yapmazlarsa felaket olur. Bizimle fikir ayrılıkları yaşayabilir, sıkı pazarlıklar yapabilirsiniz ama biz düşman değiliz. Çalışanlarımızı asla düşman olarak görmeyeceğim. Çalışanların asıl rakibin kim olduğunu bildiğini ve bu iş bittiğinde bize katılacaklarını düşünüyorum. Rakiplerimiz üretimi Meksika’ya taşıdığında, Amerika’da iş yaratma konusunda bilinçli bir karar verdik.
Şu anda masadaki teklif Ford’u diğer otomobil üreticileriyle karşılaştırıldığında önemli bir dezavantaja mı sokar?
Kesinlikle bir avantaj olmayacaktır. Teklif ettiğimiz anlaşmayla yaşayabilirdik ama sadece. Bunun ötesine geçtiğinizde yatırımlar ve gelecekteki ürünler hakkında zor kararlar vermek zorunda kalacağız.
Shawn Fain, Ford CEO’su Jim Farley ve GM CEO’su Mary Barra gibi otomobil üreticileri ve yöneticilerin refaha kavuştuğunu ancak işçilerin geride kaldığını söyledi. Nasıl tepki verirsiniz?
Herkesin yönetici tazminatı konusunda kendi fikri olacaktır ve bunu tamamen anlıyorum. Ama aynı zamanda üstün yetenek pazarının nasıl olduğunu da biliyorum. Jim Farley ve Mary Barra’dan daha fazla kazanan şovmenler ve sporcular var. Ancak pazar tam olarak budur ve en iyi yeteneğe sahip şirket kazanır, nokta.
Para alamadığım birkaç zayıf yıl oldu ve eğer mecbur kalırsam bunu tekrar yapardım.
Grev nedeniyle kapatılan üç fabrikası var. Bu işinizi nasıl etkiliyor?
Dağınık bir durum ve giderek daha da karmaşıklaşacak. En acil etki tedarikçiler üzerinde olacaktır. Tedarik tabanı çok kırılgandır. Kovid’den zar zor kurtuldu ve henüz tam olarak geri dönmedi, dolayısıyla uzun süreli bir grev tedarik tabanının çökmesine neden olacak ve daha sonra bu ülkede herhangi bir şey üretmek zorlaşacak.
Üretim bir ulusal güvenlik meselesidir ve bunu Kovid sürecinde gördük. Ve tüm kalbimle bir daha asla savaşa girmeyeceğimizi umuyorum, ama eğer yaparsak, bu endüstri, Birinci Dünya Savaşı ve İkinci Dünya Savaşı’nda olduğu gibi, ulusumuzun savunması için hayati öneme sahip olacaktır. Diğer endüstriler küçük miktarlarda üretim yapabilir. Araba şirketleri bundan onbinlerce şey yapabilir.
“Ürünlerimizin bu kadar siyasallaşacağını hiç düşünmemiştim ama öyle oldu.” – William Clay Ford Jr.
ABD ekonomisini nasıl değerlendiriyorsunuz?
Bence kırılgan. Enflasyon etkisini gösteriyor. Tüketici hâlâ para harcıyor ama biz bunu çok yakından izliyoruz. Öte yandan hâlâ güçlü bir istihdam var ve satışlarımızın devam ettiğini görüyoruz. Kesinlikle çelişkili sinyaller var.
Gelelim elektrikli araçlara. Yaklaşık 18 ay önce F-150 Lightning kamyonetini piyasaya sürdünüz. Elektrikli araç satışlarında patlama yaşanıyor gibi görünüyordu. Ama şimdi Ford bu kamyonun üretimini kesiyor. Ne oldu?
Elektrikli araç satışları bu yıl hâlâ yüzde 50 arttı, dolayısıyla satışlar çok hızlı artıyor. Ancak elektrikli araçların siyasallaştığını da gördük. Mavi eyaletler elektrikli araçların harika olduğunu ve iklimsel nedenlerden dolayı bunları mümkün olduğunca çabuk benimsememiz gerektiğini söylüyor. Kırmızı eyaletlerden bazıları bunun tıpkı aşı gibi olduğunu ve bunun hükümet tarafından bize dayatıldığını ve bizim bunu istemediğimizi söylüyor. Ürünlerimizin bu kadar yoğun bir şekilde siyasallaştırılacağı günü göreceğimizi hiç düşünmezdim ama durum böyle.
Diğer bir konu ise fiyatlar. Elektrikli araçlar pahalıdır. Fiyatların düşeceğini biliyoruz ve bu gerçekleştiğinde elektrikli araçlarda daha büyük bir artış yaşanacağını biliyoruz. Şunu düşünün: Sektörümüzün şimdiye kadar gördüğü en değerli şirket Tesla’dır ve büyüyor. İnsanlar elektrikli araçların hoş karşılanmadığını söylediklerinde bu çok anlamlı bir nokta.
Donald Trump’ın bazı yorumlarından endişe duyuyor musunuz? Michigan’a yeni geldi ve elektrikli araçlara geçişin neredeyse tüm otomobil üretiminin Çin’e taşınmasıyla sonuçlanacağını söyledi.
Bunu kişiselleştirmek istemiyorum çünkü açıkçası ileriye doğru bir yol bulmamız gerekiyor ve teslim sürelerimiz siyasi teslim sürelerinden daha uzun. Bu nedenle şu ya da bu retoriğe aşırı tepki vermemeliyiz. En olası senaryoya bakmamız ve şirketimiz için en fazla değeri nasıl yaratabileceğimizi bulmamız gerekiyor. Bu nedenle elektrikli araçların geliştirilmesini hızlandırıyoruz çünkü bunların birçok insan için büyük faydalar sağladığına inanıyoruz. İnsanlar elektrikli araba kullanmaya başladıklarında bunun harika bir deneyim olduğunu anlayacaklar.
Elektrikli araçlar pahalıdır. Tesla’nın fiyat indirimlerinin işiniz üzerinde büyük bir etkisi oldu mu?
Bunu uyarlanan her yeni teknolojide gördük. Piller ne kadar iyi olursa maliyet eğrisi de o kadar hızlı düşer.
Birinci nesil elektrikli araçlarımız Lightning ve Mustang Mach-E birçok yanma teknolojisiyle donatılmıştı. Yakında gelecek olan yeni nesil, sıfırdan geliştirildi. Bunu yaparsanız aslında maliyetleri düşürmeye başlayabilir ve ardından bunları buna göre fiyatlandırabilirsiniz.
Tesla, ölçekleri nedeniyle fiyatları düşürmede lider oldu. Aslında gelecekte buna güveniyoruz. Ve bu dünyada rekabet eden, para kazandıran ürünlerimiz olacak.