Ruh Sağlığı Üzerine Bir Dizi İçin Deneklerin de Soruları Vardı
Ergenlerin ruh sağlığını araştıran yeni, çok parçalı bir Times projesi olan “İç Pandemi”yi bir yıldan fazla bir süre boyunca rapor ederken, aileleri ve gençlerin kendileriyle ilgili bunaltıcı derecede samimi hesaplarını paylaşmalarını dinleme fırsatım oldu. -zarar, intihar, anksiyete ve depresyon. Derin bir kriz içindeki genç neslin deneyimini anlamak için dedektiflik yapmama yardım ediyorlardı.
Ama çizgi boyunca bir yerde, bu ailelerin kendi cesur dedektif işlerini yaptıklarını fark ettim. Kendi evlerinde olup bitenleri kendilerine ya da çocuklarına anlamlandırmaya çalışmak için gazetecilik sürecine katılmışlardı.
Geçen yıl New York’un küçük bir kasabasında çarpıcı bir örnek gördüm. Bir restoranda oturuyordum, elimde muhabirin defteri notlarımı gözden geçiriyordum ki bir garson gelip ne yaptığımı sordu. Ona nerede çalıştığımı ve ergen ruh sağlığı hakkında rapor verdiğimi söyledim.
“Kızımla konuşmalısın” dedi.
Ertesi gün, onunla ve yakın zamanda anksiyete ve depresyon nedeniyle yatarak tedavi gören bir tedavi merkezinde vakit geçiren genç kızıyla görüştüm. Kız oturmuş patates kızartması atıştırırken, annesinin yanında oturup dikkatle dinlerken mücadelesinin hikayesini anlattı.
Hikayesi beni duraksattı. Hastaneye kaldırılmış ve tedavi edilmişti, ancak yoğun kaygı ve depresyonunun nedeni olarak özellikle hiçbir şey gözüme çarpmadı. Bir şeylerin eksik olduğunu anlamak için onunki gibi yeterli sayıda hikaye duymuştum. Sonra kız annesine döndü ve “Yalnız konuşmamızın bir sakıncası var mı?” Diye sordu.
Annesi kabul etti ve dışarı çıktı. Genç daha sonra, endişe yaratma korkusuyla annesiyle henüz paylaşmaya hazır olmadığı mücadelesinin yoğun kişisel ayrıntılarını açıkladı. Annem daha sonra bana görüşmeden iyi bir şey – “çok terapötik bir şey” geldiğini hissettiğini söyledi. Dinlediği kısımlar kızının ona söylediklerini doğruladı ve aileyle olan ilişkim ve önceki raporlarım konuyu daha iyi anlamasına yardımcı oldu, dedi bana.
“Kızımı avucumun içi gibi tanıdığıma yemin ettim” dedi. Hala tam cevaplar için boğuşuyor. “Görünüşe göre yeterince parça alırsan parçaları bir araya getirebilirsin. Bütün bulmacayı bir araya getirmekten çok uzağım.”
Sohbet üstüne sohbette, ergenlerin ve ebeveynlerin kederlerini ve kafa karışıklıklarını sadece benimle değil birbirleriyle de paylaşmaları ve kendi seslerini duymaları için bir tür gemi oldum.
Herkes ağrının nedenini belirleyemez. Bir baba, intihara meyilli bir aşırı dozun ardından yoğun deva ünitesinde ölmeden önce kızının kendisine söylediği son bilinçli sözleri anlattı: “’Renkleri görebiliyorum’” dedi. Konuşmamız ölümünden sadece iki hafta sonra gerçekleşti. Baba hıçkıra hıçkıra ağladı ve dinlediğim için bana teşekkür etti, ancak esas olarak kendisinin duyması ve işlemesi gerektiği açıktı.
Başka bir ebeveyn, bir anne, kızının anksiyete, depresyon ve intihar girişimi ile verdiği mücadelenin acı ayrıntılarını benimle paylaştı. Bilmek istedi: Ergen ruh sağlığı üzerine çalışan uzmanlardan ne öğreniyordum? Bu günlerde neden bu kadar çok genç acı çekiyordu?
Ruh Sağlığıyla Mücadele Eden Gençlere Nasıl Yardım Edilir
Kart 1 / 6
İşaretleri tanıyın. Anksiyete ve depresyon farklı konulardır ancak bazı göstergeleri paylaşırlar. Yemeğe ilgi duymama veya uyku düzenini değiştirme gibi bir gencin davranışındaki değişiklikleri araştırın. Sıkıntılı bir genç, aşırı endişe, umutsuzluk veya derin üzüntü ifade edebilir.
Duyarlılıkla yaklaşın. Zor durumda olan bir gençle tartışma başlatmak istiyorsanız, açık ve net olun. Zor sorulardan çekinmeyin, aynı zamanda soruna merhametle yaklaşın ve suçlamayın.
Duyguları yönetmek için sağlıklı yollar sunun. Duygusal olarak mücadele eden çocuklar, hissettikleri acıyı yeniden yönlendirmek için kendilerine zarar verme riski altındadır. Bunu önlemek için, egzersiz, meditasyon ve günlük kaydı gibi psikolojik sağlığımıza yardımcı olduğu bilinen uygulamaları teşvik edin.
Doğru tanıyı alın. Öneriler isteyerek çocuğunuz için doğru doktoru bulun. Uzmana, çocuklarda belirli koşulları tedavi etme deneyimini ve tıbbi değerlendirmeler yapmak için kullandığı ölçüm araçlarını sorun.
İlaçları dikkatle değerlendirin. Doktorları, çocukları belirli ilaçlarla tedavi etme deneyimleriyle ilgili olarak basın ve yan etkilerini ve diğer tedavilerle etkileşimlerini, ayrıca bir ilacın işe yarayıp yaramadığını ve bırakmanın ne kadar zor olduğunu anlamanızı sağlayın. O.
Temel bilgileri unutmayın. Beyinleri gelişen gençlerin zihinsel ve fiziksel sağlığı geliştirmek için sekiz ila 10 saat uykuya ihtiyaçları vardır. Uyku eksikliği gelişimi engelleyebilir ve ruh halini önemli ölçüde etkileyebilir. Fiziksel aktivite de hayati önem taşır.
Bir ergen, yaşadığı bir cinsel karşılaşmanın bilineceği ve hayatının mahvolacağı korkusuna kapıldı. Anne ve babasına söylememişti, dedi ki; korkusunu saatli bomba gibi taşıdı. Sadece birine söylemesi ve yüksek sesle ne yapacağını merak etmesi gerekiyordu.
Her şeyi anlattım, düzinelerce gençle konuştum, bazıları düşüncelerimi şekillendiren ancak bu hikaye dizisinde görünmeyecek kısa sohbetlerde. Bir yıl önce tanıştığım ve hikayelerini serinin ilk makalelerinden birinde paylaşan M’de olduğu gibi aylar boyunca başkalarıyla konuştum. M her zaman açık sözlüydü, bir noktada tekrar kendilerine zarar vermeye başladıklarını ortaya koydu; M’ye bu bilgiyi onların rızasıyla anneleriyle paylaşmam gerektiğini söyledim ve paylaştım.
Her konuşmadan sonra, kendilerinden çok şey paylaştığı için gençlere ve ebeveynlere teşekkür ettim. En sık verilen yanıt şuydu: Bunu size başka birinin bu konuyla ilgilenmesine yardımcı olabilir diye anlatıyorum.
Bazıları, krizle başa çıkmak için donanımsız olduğunu düşündükleri bir tıbbi sisteme öfkelerini dışa vurmak istediler. Bir doğrulama ölçüsü ve adalet istiyorlardı. Ama bununla birlikte, sanırım benimle konuştular çünkü kendilerini anlamaya ve iyileştirmeye çalışmak istiyorlardı.
Alıntıdır
Ergenlerin ruh sağlığını araştıran yeni, çok parçalı bir Times projesi olan “İç Pandemi”yi bir yıldan fazla bir süre boyunca rapor ederken, aileleri ve gençlerin kendileriyle ilgili bunaltıcı derecede samimi hesaplarını paylaşmalarını dinleme fırsatım oldu. -zarar, intihar, anksiyete ve depresyon. Derin bir kriz içindeki genç neslin deneyimini anlamak için dedektiflik yapmama yardım ediyorlardı.
Ama çizgi boyunca bir yerde, bu ailelerin kendi cesur dedektif işlerini yaptıklarını fark ettim. Kendi evlerinde olup bitenleri kendilerine ya da çocuklarına anlamlandırmaya çalışmak için gazetecilik sürecine katılmışlardı.
Geçen yıl New York’un küçük bir kasabasında çarpıcı bir örnek gördüm. Bir restoranda oturuyordum, elimde muhabirin defteri notlarımı gözden geçiriyordum ki bir garson gelip ne yaptığımı sordu. Ona nerede çalıştığımı ve ergen ruh sağlığı hakkında rapor verdiğimi söyledim.
“Kızımla konuşmalısın” dedi.
Ertesi gün, onunla ve yakın zamanda anksiyete ve depresyon nedeniyle yatarak tedavi gören bir tedavi merkezinde vakit geçiren genç kızıyla görüştüm. Kız oturmuş patates kızartması atıştırırken, annesinin yanında oturup dikkatle dinlerken mücadelesinin hikayesini anlattı.
Hikayesi beni duraksattı. Hastaneye kaldırılmış ve tedavi edilmişti, ancak yoğun kaygı ve depresyonunun nedeni olarak özellikle hiçbir şey gözüme çarpmadı. Bir şeylerin eksik olduğunu anlamak için onunki gibi yeterli sayıda hikaye duymuştum. Sonra kız annesine döndü ve “Yalnız konuşmamızın bir sakıncası var mı?” Diye sordu.
Annesi kabul etti ve dışarı çıktı. Genç daha sonra, endişe yaratma korkusuyla annesiyle henüz paylaşmaya hazır olmadığı mücadelesinin yoğun kişisel ayrıntılarını açıkladı. Annem daha sonra bana görüşmeden iyi bir şey – “çok terapötik bir şey” geldiğini hissettiğini söyledi. Dinlediği kısımlar kızının ona söylediklerini doğruladı ve aileyle olan ilişkim ve önceki raporlarım konuyu daha iyi anlamasına yardımcı oldu, dedi bana.
“Kızımı avucumun içi gibi tanıdığıma yemin ettim” dedi. Hala tam cevaplar için boğuşuyor. “Görünüşe göre yeterince parça alırsan parçaları bir araya getirebilirsin. Bütün bulmacayı bir araya getirmekten çok uzağım.”
Sohbet üstüne sohbette, ergenlerin ve ebeveynlerin kederlerini ve kafa karışıklıklarını sadece benimle değil birbirleriyle de paylaşmaları ve kendi seslerini duymaları için bir tür gemi oldum.
Herkes ağrının nedenini belirleyemez. Bir baba, intihara meyilli bir aşırı dozun ardından yoğun deva ünitesinde ölmeden önce kızının kendisine söylediği son bilinçli sözleri anlattı: “’Renkleri görebiliyorum’” dedi. Konuşmamız ölümünden sadece iki hafta sonra gerçekleşti. Baba hıçkıra hıçkıra ağladı ve dinlediğim için bana teşekkür etti, ancak esas olarak kendisinin duyması ve işlemesi gerektiği açıktı.
Başka bir ebeveyn, bir anne, kızının anksiyete, depresyon ve intihar girişimi ile verdiği mücadelenin acı ayrıntılarını benimle paylaştı. Bilmek istedi: Ergen ruh sağlığı üzerine çalışan uzmanlardan ne öğreniyordum? Bu günlerde neden bu kadar çok genç acı çekiyordu?
Ruh Sağlığıyla Mücadele Eden Gençlere Nasıl Yardım Edilir
Kart 1 / 6
İşaretleri tanıyın. Anksiyete ve depresyon farklı konulardır ancak bazı göstergeleri paylaşırlar. Yemeğe ilgi duymama veya uyku düzenini değiştirme gibi bir gencin davranışındaki değişiklikleri araştırın. Sıkıntılı bir genç, aşırı endişe, umutsuzluk veya derin üzüntü ifade edebilir.
Duyarlılıkla yaklaşın. Zor durumda olan bir gençle tartışma başlatmak istiyorsanız, açık ve net olun. Zor sorulardan çekinmeyin, aynı zamanda soruna merhametle yaklaşın ve suçlamayın.
Duyguları yönetmek için sağlıklı yollar sunun. Duygusal olarak mücadele eden çocuklar, hissettikleri acıyı yeniden yönlendirmek için kendilerine zarar verme riski altındadır. Bunu önlemek için, egzersiz, meditasyon ve günlük kaydı gibi psikolojik sağlığımıza yardımcı olduğu bilinen uygulamaları teşvik edin.
Doğru tanıyı alın. Öneriler isteyerek çocuğunuz için doğru doktoru bulun. Uzmana, çocuklarda belirli koşulları tedavi etme deneyimini ve tıbbi değerlendirmeler yapmak için kullandığı ölçüm araçlarını sorun.
İlaçları dikkatle değerlendirin. Doktorları, çocukları belirli ilaçlarla tedavi etme deneyimleriyle ilgili olarak basın ve yan etkilerini ve diğer tedavilerle etkileşimlerini, ayrıca bir ilacın işe yarayıp yaramadığını ve bırakmanın ne kadar zor olduğunu anlamanızı sağlayın. O.
Temel bilgileri unutmayın. Beyinleri gelişen gençlerin zihinsel ve fiziksel sağlığı geliştirmek için sekiz ila 10 saat uykuya ihtiyaçları vardır. Uyku eksikliği gelişimi engelleyebilir ve ruh halini önemli ölçüde etkileyebilir. Fiziksel aktivite de hayati önem taşır.
Bir ergen, yaşadığı bir cinsel karşılaşmanın bilineceği ve hayatının mahvolacağı korkusuna kapıldı. Anne ve babasına söylememişti, dedi ki; korkusunu saatli bomba gibi taşıdı. Sadece birine söylemesi ve yüksek sesle ne yapacağını merak etmesi gerekiyordu.
Her şeyi anlattım, düzinelerce gençle konuştum, bazıları düşüncelerimi şekillendiren ancak bu hikaye dizisinde görünmeyecek kısa sohbetlerde. Bir yıl önce tanıştığım ve hikayelerini serinin ilk makalelerinden birinde paylaşan M’de olduğu gibi aylar boyunca başkalarıyla konuştum. M her zaman açık sözlüydü, bir noktada tekrar kendilerine zarar vermeye başladıklarını ortaya koydu; M’ye bu bilgiyi onların rızasıyla anneleriyle paylaşmam gerektiğini söyledim ve paylaştım.
Her konuşmadan sonra, kendilerinden çok şey paylaştığı için gençlere ve ebeveynlere teşekkür ettim. En sık verilen yanıt şuydu: Bunu size başka birinin bu konuyla ilgilenmesine yardımcı olabilir diye anlatıyorum.
Bazıları, krizle başa çıkmak için donanımsız olduğunu düşündükleri bir tıbbi sisteme öfkelerini dışa vurmak istediler. Bir doğrulama ölçüsü ve adalet istiyorlardı. Ama bununla birlikte, sanırım benimle konuştular çünkü kendilerini anlamaya ve iyileştirmeye çalışmak istiyorlardı.
Alıntıdır