Tim McNair çalışma lambasını Ferrari F512 M'nin motor bölmesinin en derin köşelerine tuttu ve daha yakından incelenmesi gereken küçük kusurları fark etti. Emme manifoldunda yağlı bir leke, siyah şasi borularında kırmızının göründüğü yerlerde yontulmuş boya, ateşleme bobininde hasarlı bir etiket var – 30 yaşındaki bir arabanın tipik aşınma belirtileri – ve hepsi kolayca giderilebilir.
Bay McNair'in bunları doğru anlaması sorun olmamalı. Başarıları arasında, markanın arabalarının jüri tarafından değerlendirildiği Cavallino Classic'te 100 tam puan alan bir Ferrari Enzo hazırlamak da yer alıyor.
Ancak motordaki küçültülmüş boyada durum farklıdır. Bu renk, gümüş ve birçok Ferrari motor dökümünde bulunan çekici büzülme yapısına sahip bu kaplama, kesinlikle onu tatmin edecek kalitede mevcut değil.
Philadelphia yakınlarındaki Grand Prix Concours'un sahibi Bay McNair için bunların hepsi bir günlük iş. Onun geçim kaynağı, koleksiyon arabalarının en önemli yarışmalara mümkün olduğunca mükemmel bir şekilde ulaşmasını sağlamaktır. Bay McNair'in işi, yerel arabalar ve kahve için hazırlık yapan bir sahibinin sıradan kova ve sünger rutininden çok daha fazlasıdır. Nesneleri, tipik olarak yedi rakamlı restorasyonlarla yeniden canlandırılan klasiklerin yer aldığı bir güzellik gösterisi olan Concours d'Elegance gibi resmi etkinliklerde inceleniyor.
Yani bir müşteri ona hazırlaması için bir araba verdiğinde, kendisi temizler, cilalar ve kusurları giderir. Jüri üyeleri (muhtemelen hangi tip hortum kelepçesi veya far ampulünün aracın belirli yılı ve modeli için uygun olduğunu en ince ayrıntısına kadar bilen uzmanlar da dahil) katı kurallara göre çalıştığından, bir konkort hassas bir hazırlık gerektirir. Bir otomobilin Gösterinin En İyisi adayı olarak değerlendirilmesi için kusursuz olmanın ötesinde bir şey olması gerekir; Sayısız ayrıntısı fabrikada doğrulanmış olmalıdır.
Bir uzman çağırmanın zamanı geldi.
Bay McNair'in işgal ettiği yer bu. 15 yaşında işe başladığından Mercedes-Benz teknisyeni olarak geçirdiği süre boyunca, yüksek kaliteli gösteri hazırlıkları sağlamaya kadar onlarca yıllık deneyime sahip oldu.
Bay McNair, klasikler ve yarış arabaları hakkındaki becerilerini ve ansiklopedik bilgilerinin yanı sıra, özenle sıralanmış temizlik malzemeleri ve nadir yedek parça kutularını koleksiyoncuların garajlarına ve atölyelerine taşıyor ve halihazırda restore edilmiş veya restore edilmiş arabalara son rötuşları yapıyor. Bazı durumlarda orijinale yakın durum korunmuştur.
McNair, “Ben yüzde iki içindeyim” diyor ve restorasyon sonrası karmaşıklıklarla, kazananları kaybedenlerden ayıran önemli ayrıntılarla ilgilenmeye odaklandığını vurguluyor.
Portföyünde modern bir Ferrari'nin içten ve dıştan nasıl görünmesi gerektiğine dair bir başyapıt yer alıyor, ancak aynı zamanda 1885 Duryea'dan 2024 Bentley Continental GT Speed Edition 12'ye kadar çeşitlilik gösteriyor. Bay McNair, tarihsel açıdan önemli araçlardan oluşan müşterileri için kendi araçlarını karşılaştırıyor. Milyonlarca değere sahip el işi yaratımlara uygun bir paralellik olan bir sanat restoratörününkiyle çalışın. Konu orijinalliği korumak olduğunda her biri bir zorluk teşkil ediyor: Fabrika kaplamaları hassas olabilir ve her biri farklı temizlik ürünleri ve koruyucu işlemler gerektiren çok sayıda malzemenin kullanılması muhtemeldir.
En iyi Concours adayının değeri genellikle milyonları buluyor ve nadir modellerin uzman restorasyonları düzenli olarak yedi haneli rakamlara ulaşıyor. Tek başına kaplamanın yeniden boyanmasının maliyeti çok büyük olabilir: Bay McNair, Wayne, Pensilvanya'daki Reimel Motor Cars'ta bulunan 1931 Duesenberg Model J'nin ızgara ve tampon gibi kaplamalarında 100.000 dolar değerinde krom kaplama olduğuna dikkat çekiyor.
Büyük bir toplantının önündeki son çalışma bile 40 ila 60 saat sürebilir ve bunun için saat başına 150 ila 250 dolar ücret alıyor. McNair, amacın “arabayı hazır halde teslim etmek” olduğunu söylüyor. Etkinlikte araç minibüsten çıktığında ideal olarak yalnızca tozdan temizlenmesi gerekir.
Bay McNair'in, klasik arabaları yüksek profilli yarışmalarda ödül için yarışan müşterilerine sunduğu özel avantaj, Pebble Beach, California ve Amelia Island, Florida da dahil olmak üzere onlarca yıllık concours yetkilisi deneyimidir. Jüri üyelerinin ne arayacağını biliyor.
“Bunu doğru yapmak için araştırma yapmalısınız” diyor. Bir arabayı “teslim edildiği gibi” durumuna geri döndürmek için tarihi fotoğraflar (dönemin renkli görüntüleri nihai kaynaktır) ve üreticinin mühendislik belgeleri gibi belgeleri arar. Seçkin Avrupa markaları için bazen otomobil üreticisinin tarihi programlarından alınan, takılı seçenekleri, boya renklerini ve döşeme malzemelerini, hatta süspansiyon koluna damgalanmış parça numarasına kadar onaylayan sertifikalar mevcuttur.
Eldeki mevcut tarihi kaynaklarla jüri üyelerinin kullandığı kontrol listeleri, yapılacak işin yol göstericisi oluyor. Bu çalışma sayfaları size işlevsel olması gereken parçaları (korna, silecekler, sinyal lambaları) hatırlatır ve Bay McNair'in çalışmasına rehberlik eder. Jüri bunları arabanın genel durumunu kaydetmek ve mekanik kusurları not etmek için kullanıyor. Puanlar sıklıkla düşülür.
Araç temizlenmeden önce görünür kusurlar onarılır. Tecrübe en değerlisidir. Örneğin, Sharpie, dokusu ve parlaklığı bozulduğu için siyah boyayı onarmak için doğru rötuş yöntemi (yeni başlayanlar için tanıdık bir kısaltma) değildir ve denetçinin eleştirel dikkatini çekecektir. Çipler, genellikle fabrika renkleriyle tam olarak eşleşen modelleme boyasıyla onarılabilir.
Ferrari'nin motor bölmesindeki kıvrımlı boya gibi ayrıntılar daha fazla zorluk yaratabilir. Bay McNair bu dokuda tatmin edici bir gümüş bulamadı, bu yüzden çıkarılan parçaları kırmızı kırışıklı cilayla ve ardından düz gümüş kaplamayla boyadı. Bu aynı zamanda özel ihtiyati tedbirleri de gerektirir: Fabrika montajından kalan boyalı test işaretleri hâlâ mevcutsa bunların saklanması gerekir.
Düzgün bir yüzeyin nelerden oluştuğu sorusu (mat mı parlak mı, boyanın gerçekten kusurlu mu olduğu yoksa fabrikada olduğundan daha kötü mü göründüğü) abartılı restorasyon riskinin özellikle yüksek olduğu bir yarışmada temel bir konudur.
Lahaska, Pensilvanya'daki Leydon Restorasyonların müdürü Eric Peterson, “Bunu doğru yapmak için önce ne olması gerektiğini bilmeniz gerekir” diyor. “Bunu yapmak için tüm araç belgelerini dikkatlice incelemeniz ve o sırada neyin kullanıldığını bilmeniz gerekebilir: örneğin krom, nikel, çinko veya kadmiyum. O zaman bile neyin aşırı restore edildiği sorusu hala varlığını sürdürüyor.”
Aynı zamanda jüri üyesi olarak görev yapan Bay Peterson, yüzey hazırlamanın da aynı derecede zor bir karar olduğunu açıklıyor.
“Bazı işlemler çıplak metalin yüzeyini matlaştırabilir” diyor ve şöyle devam ediyor: “Bu nedenle, istenen bitişi elde etmek için soda püskürtme veya buharlı honlama gibi teknikleri seçerken deneyimlerimize güvenmeliyiz.”
“Sonuç olarak,” diyor, “yargıçlar yakından bakıyor ve bir sonuç yanlış olduğunda başka neyin yanlış olduğunu merak ediyorlar.”
Jüri ayrıca arabaların sergi alanlarına doğru ilerlediğini ve bu etkinliklere sıklıkla eşlik eden turlarda ve yol mitinglerinde zaten kilometrelerce yol kat etmiş olabileceğini varsayıyor.
Pebble Beach'ten bir yargıç olan Ken Gross, “Bir başvurunun konkorda değerlendirme için iyi hazırlanmış olması gerekir, ancak bu çok temiz olması gerektiği anlamına gelmez” dedi. “Jüri üyeleri korkutmak için orada değiller ama dürüst toz ile tamamen ihmal arasındaki farkı anlayabilirler.”
McNair'in bu sorunları çözmeye yönelik kiti, temizlik ve cilalama ürünleri ile mikrofiber bezleri içeriyor. Restoranlarda davlumbazları temizlemek için kullanılan bir yağ çözücü olan SD-20, alttaki yüzeye zarar vermeden motor yağı birikintileri üzerinde iyi çalışır. Ayrıca, karton saplı beyaz eczane pamuklu çubuklarına göre kırılma olasılığı daha az olan, bambu saplı siyah pamuklu çubuklar kullanıyor.
McNair rolünün sınırlı olduğunun farkında. Zengin bir müşteri, arabasının deri koltuklarının yeniden canlandırılmasından o kadar memnun kaldı ki, ev sineması stüdyosundaki deri koltuklara da aynı şekilde davranılmasını talep etti. McNair bu isteğe uydu ancak hepsi bu değildi: Ayrıca sahibinin Ferragamo terliklerini de Pebble Beach çimenindeki şafak öncesi çiyden ıslanmamaları için tedavi edebilir miydi?
Birkaç hafta sonra Concours d'Elegance'da bu ayakkabıların yüzeyinde su incileri görülmeye başlandı.
Bay McNair'in bunları doğru anlaması sorun olmamalı. Başarıları arasında, markanın arabalarının jüri tarafından değerlendirildiği Cavallino Classic'te 100 tam puan alan bir Ferrari Enzo hazırlamak da yer alıyor.
Ancak motordaki küçültülmüş boyada durum farklıdır. Bu renk, gümüş ve birçok Ferrari motor dökümünde bulunan çekici büzülme yapısına sahip bu kaplama, kesinlikle onu tatmin edecek kalitede mevcut değil.
Philadelphia yakınlarındaki Grand Prix Concours'un sahibi Bay McNair için bunların hepsi bir günlük iş. Onun geçim kaynağı, koleksiyon arabalarının en önemli yarışmalara mümkün olduğunca mükemmel bir şekilde ulaşmasını sağlamaktır. Bay McNair'in işi, yerel arabalar ve kahve için hazırlık yapan bir sahibinin sıradan kova ve sünger rutininden çok daha fazlasıdır. Nesneleri, tipik olarak yedi rakamlı restorasyonlarla yeniden canlandırılan klasiklerin yer aldığı bir güzellik gösterisi olan Concours d'Elegance gibi resmi etkinliklerde inceleniyor.
Yani bir müşteri ona hazırlaması için bir araba verdiğinde, kendisi temizler, cilalar ve kusurları giderir. Jüri üyeleri (muhtemelen hangi tip hortum kelepçesi veya far ampulünün aracın belirli yılı ve modeli için uygun olduğunu en ince ayrıntısına kadar bilen uzmanlar da dahil) katı kurallara göre çalıştığından, bir konkort hassas bir hazırlık gerektirir. Bir otomobilin Gösterinin En İyisi adayı olarak değerlendirilmesi için kusursuz olmanın ötesinde bir şey olması gerekir; Sayısız ayrıntısı fabrikada doğrulanmış olmalıdır.
Bir uzman çağırmanın zamanı geldi.
Bay McNair'in işgal ettiği yer bu. 15 yaşında işe başladığından Mercedes-Benz teknisyeni olarak geçirdiği süre boyunca, yüksek kaliteli gösteri hazırlıkları sağlamaya kadar onlarca yıllık deneyime sahip oldu.
Bay McNair, klasikler ve yarış arabaları hakkındaki becerilerini ve ansiklopedik bilgilerinin yanı sıra, özenle sıralanmış temizlik malzemeleri ve nadir yedek parça kutularını koleksiyoncuların garajlarına ve atölyelerine taşıyor ve halihazırda restore edilmiş veya restore edilmiş arabalara son rötuşları yapıyor. Bazı durumlarda orijinale yakın durum korunmuştur.
McNair, “Ben yüzde iki içindeyim” diyor ve restorasyon sonrası karmaşıklıklarla, kazananları kaybedenlerden ayıran önemli ayrıntılarla ilgilenmeye odaklandığını vurguluyor.
Portföyünde modern bir Ferrari'nin içten ve dıştan nasıl görünmesi gerektiğine dair bir başyapıt yer alıyor, ancak aynı zamanda 1885 Duryea'dan 2024 Bentley Continental GT Speed Edition 12'ye kadar çeşitlilik gösteriyor. Bay McNair, tarihsel açıdan önemli araçlardan oluşan müşterileri için kendi araçlarını karşılaştırıyor. Milyonlarca değere sahip el işi yaratımlara uygun bir paralellik olan bir sanat restoratörününkiyle çalışın. Konu orijinalliği korumak olduğunda her biri bir zorluk teşkil ediyor: Fabrika kaplamaları hassas olabilir ve her biri farklı temizlik ürünleri ve koruyucu işlemler gerektiren çok sayıda malzemenin kullanılması muhtemeldir.
En iyi Concours adayının değeri genellikle milyonları buluyor ve nadir modellerin uzman restorasyonları düzenli olarak yedi haneli rakamlara ulaşıyor. Tek başına kaplamanın yeniden boyanmasının maliyeti çok büyük olabilir: Bay McNair, Wayne, Pensilvanya'daki Reimel Motor Cars'ta bulunan 1931 Duesenberg Model J'nin ızgara ve tampon gibi kaplamalarında 100.000 dolar değerinde krom kaplama olduğuna dikkat çekiyor.
Büyük bir toplantının önündeki son çalışma bile 40 ila 60 saat sürebilir ve bunun için saat başına 150 ila 250 dolar ücret alıyor. McNair, amacın “arabayı hazır halde teslim etmek” olduğunu söylüyor. Etkinlikte araç minibüsten çıktığında ideal olarak yalnızca tozdan temizlenmesi gerekir.
Bay McNair'in, klasik arabaları yüksek profilli yarışmalarda ödül için yarışan müşterilerine sunduğu özel avantaj, Pebble Beach, California ve Amelia Island, Florida da dahil olmak üzere onlarca yıllık concours yetkilisi deneyimidir. Jüri üyelerinin ne arayacağını biliyor.
“Bunu doğru yapmak için araştırma yapmalısınız” diyor. Bir arabayı “teslim edildiği gibi” durumuna geri döndürmek için tarihi fotoğraflar (dönemin renkli görüntüleri nihai kaynaktır) ve üreticinin mühendislik belgeleri gibi belgeleri arar. Seçkin Avrupa markaları için bazen otomobil üreticisinin tarihi programlarından alınan, takılı seçenekleri, boya renklerini ve döşeme malzemelerini, hatta süspansiyon koluna damgalanmış parça numarasına kadar onaylayan sertifikalar mevcuttur.
Eldeki mevcut tarihi kaynaklarla jüri üyelerinin kullandığı kontrol listeleri, yapılacak işin yol göstericisi oluyor. Bu çalışma sayfaları size işlevsel olması gereken parçaları (korna, silecekler, sinyal lambaları) hatırlatır ve Bay McNair'in çalışmasına rehberlik eder. Jüri bunları arabanın genel durumunu kaydetmek ve mekanik kusurları not etmek için kullanıyor. Puanlar sıklıkla düşülür.
Araç temizlenmeden önce görünür kusurlar onarılır. Tecrübe en değerlisidir. Örneğin, Sharpie, dokusu ve parlaklığı bozulduğu için siyah boyayı onarmak için doğru rötuş yöntemi (yeni başlayanlar için tanıdık bir kısaltma) değildir ve denetçinin eleştirel dikkatini çekecektir. Çipler, genellikle fabrika renkleriyle tam olarak eşleşen modelleme boyasıyla onarılabilir.
Ferrari'nin motor bölmesindeki kıvrımlı boya gibi ayrıntılar daha fazla zorluk yaratabilir. Bay McNair bu dokuda tatmin edici bir gümüş bulamadı, bu yüzden çıkarılan parçaları kırmızı kırışıklı cilayla ve ardından düz gümüş kaplamayla boyadı. Bu aynı zamanda özel ihtiyati tedbirleri de gerektirir: Fabrika montajından kalan boyalı test işaretleri hâlâ mevcutsa bunların saklanması gerekir.
Düzgün bir yüzeyin nelerden oluştuğu sorusu (mat mı parlak mı, boyanın gerçekten kusurlu mu olduğu yoksa fabrikada olduğundan daha kötü mü göründüğü) abartılı restorasyon riskinin özellikle yüksek olduğu bir yarışmada temel bir konudur.
Lahaska, Pensilvanya'daki Leydon Restorasyonların müdürü Eric Peterson, “Bunu doğru yapmak için önce ne olması gerektiğini bilmeniz gerekir” diyor. “Bunu yapmak için tüm araç belgelerini dikkatlice incelemeniz ve o sırada neyin kullanıldığını bilmeniz gerekebilir: örneğin krom, nikel, çinko veya kadmiyum. O zaman bile neyin aşırı restore edildiği sorusu hala varlığını sürdürüyor.”
Aynı zamanda jüri üyesi olarak görev yapan Bay Peterson, yüzey hazırlamanın da aynı derecede zor bir karar olduğunu açıklıyor.
“Bazı işlemler çıplak metalin yüzeyini matlaştırabilir” diyor ve şöyle devam ediyor: “Bu nedenle, istenen bitişi elde etmek için soda püskürtme veya buharlı honlama gibi teknikleri seçerken deneyimlerimize güvenmeliyiz.”
“Sonuç olarak,” diyor, “yargıçlar yakından bakıyor ve bir sonuç yanlış olduğunda başka neyin yanlış olduğunu merak ediyorlar.”
Jüri ayrıca arabaların sergi alanlarına doğru ilerlediğini ve bu etkinliklere sıklıkla eşlik eden turlarda ve yol mitinglerinde zaten kilometrelerce yol kat etmiş olabileceğini varsayıyor.
Pebble Beach'ten bir yargıç olan Ken Gross, “Bir başvurunun konkorda değerlendirme için iyi hazırlanmış olması gerekir, ancak bu çok temiz olması gerektiği anlamına gelmez” dedi. “Jüri üyeleri korkutmak için orada değiller ama dürüst toz ile tamamen ihmal arasındaki farkı anlayabilirler.”
McNair'in bu sorunları çözmeye yönelik kiti, temizlik ve cilalama ürünleri ile mikrofiber bezleri içeriyor. Restoranlarda davlumbazları temizlemek için kullanılan bir yağ çözücü olan SD-20, alttaki yüzeye zarar vermeden motor yağı birikintileri üzerinde iyi çalışır. Ayrıca, karton saplı beyaz eczane pamuklu çubuklarına göre kırılma olasılığı daha az olan, bambu saplı siyah pamuklu çubuklar kullanıyor.
McNair rolünün sınırlı olduğunun farkında. Zengin bir müşteri, arabasının deri koltuklarının yeniden canlandırılmasından o kadar memnun kaldı ki, ev sineması stüdyosundaki deri koltuklara da aynı şekilde davranılmasını talep etti. McNair bu isteğe uydu ancak hepsi bu değildi: Ayrıca sahibinin Ferragamo terliklerini de Pebble Beach çimenindeki şafak öncesi çiyden ıslanmamaları için tedavi edebilir miydi?
Birkaç hafta sonra Concours d'Elegance'da bu ayakkabıların yüzeyinde su incileri görülmeye başlandı.