Geniş Açık Alanı ve Koyunları Olan Yeni Bir Dünyada Tek Başına
Bu Makaleyi Dinle
The New York Times gibi yayınlardan daha fazla sesli haber duymak için, iPhone veya Android için Audm’i indirin .
ENGINEER PASS, Colo. — Baaslar, melemeler ve çanlar çok az soluyordu ve çobanın eğitimli kulağı, sürüsünün eve dönüş yolundan saptığını algıladı, çünkü bu Rocky Dağları’ndaki hayatının müziğiydi. Bir çayıra bakan bir tepeye hızla çıkarken İspanyolca, “Koyunlar gütülmeli,” dedi.
Sonra, çoban Ricardo Mendoza yüksek sesle ıslık çaldı ve iki köpeğine 1.700 koyununu kampitosuna, kapının üzerinde tek bir güneşte ağartılmış kelime – “EV” – yazan küçük bir kulübeye yaklaştırmasını emretti. İşvereni, 19. yüzyıl madencilerinin kullandığı dolambaçlı, asfaltsız bir yoldan, Bay Mendoza’nın mevsiminin son karakoluna yerleşmeye hazır olarak atı, katırı, köpekleri ve koyunlarıyla gelmesinden kısa bir süre önce bu 13.000 metrelik geçide çekmişti. batı Colorado’daki Durango’nun yaklaşık 65 mil kuzeyinde göçebe yolculuk.
46 yaşındaki Bay Mendoza, son on yılın çoğunu bu engebeli, uzak dağlarda yaşayarak, ilkbahardan sonbahara kadar yün ve et için yetiştirilen koyunları güterek geçirdi. “Tam bir yalnızlık içinde yaşıyorsun, sadece sen, hayvanların ve düşüncelerin,” dedi, yükselen Uncompahgre ve Wetterhorn zirvelerinin altındaki rüzgarlı tundraya bakarak.
O, çoğu Amerikan koyun endüstrisinin bağlı olduğu Peru’dan gelen ve birçok Amerikalı’nın kaçındığı zorlu tarım işlerini yapan insanlara verilen geçici vizelerle Amerika Birleşik Devletleri’ne getirilen yaklaşık 2.000 çoban arasında yer alıyor.
Batı’nın yüksek çöllerinde ve dağlarında, Bay Mendoza gibi adamlar, akan suyu, tuvaleti veya diğer temel kolaylıkları olmadan aylarca çadırlarda ve küçük kamplarda yaşarlar. İncil zamanlarından beri süregelen bir işi yerine getiren önceki nesil göçmen çobanlar gibi, sürülerinin akınlarını genellikle yaya olarak takip ederler.
“Çobanlık gerçekten değişmedi. Bu konuda gerçekten hiçbir şey değişmedi,” dedi babası ve iki amcası 1960’ların başında İspanya’dan Colorado’ya koyun gütmek için gelen Bay Mendoza’nın patronu Dominic Inda.
Ricardo Mendoza, ailesi olarak gördüğü çoban köpekleriyle sürüsünü izliyor. Onlarla insanmış gibi konuşuyorum ve dinliyorlar” dedi. “Beni herkesten daha iyi tanıyorlar. Sırlarımı biliyorlar.” Kredi… New York Times için William Woody
Bay Mendoza 1000’den fazla koyunla ilgileniyor. Kredi… New York Times için William Woody
Çoğu eyaletteki çobanlar ayda 1.807,23 dolar, Çalışma Bakanlığı tarafından 48 saatlik çalışma haftasına göre belirlenen asgarî maaşı kazanıyor.
Haziran ayında, bir savunma grubu Nevada’daki federal mahkemede Western Range Association’a karşı bir dava açarak, çiftlik sahibi üyelerini kanunî en az “ya da yakınında” koyun çobanlarının maaşlarını bastırmak için işbirliği yapmakla suçladı. 13 eyalette çiftliklere H-2A vizesi ile işçi getiren dernek, mahkemeden davanın düşürülmesini istedi.
Bay Mendoza ayda 2.231 dolar kazandığını söyledi.
Son bir yaz gününde, sıcaklığın göz açıp kapayıncaya kadar değiştiği, yeşil bir balıkçı yaka kazak ve büyük bir kamuflaj ceketin altına işçi tulumu giyen Bay Mendoza, “Burada izin günü yok, hafta sonu yok, boş zaman yok” dedi. Güneş. “24 saat nöbetteyim. Koyunları her zaman korumak zorundasın.”
Uysal yaratıklar, avcılar için kolay avdır. Koyun çobanı, sekiz ayı ve en az bir o kadar çakalın işini bitirmek için kullandığı 30-06’lık bir tüfek taşıyor, dedi.
Koyunları göremeyebilirim ama çok dikkat ediyorum, dedi, yün şapkasının üzerindeki fötr şapka ona asil bir hava katıyordu.
Bay Mendoza, vizesinin izin verdiği şekilde ailesiyle en son üç ay önce neredeyse üç yıl önce vakit geçirdi. Daha sonra, Peru’nun orta dağlık bölgelerindeki Huancayo’daki evinden, Inda ailesi için üç yıl daha çalışmak üzere yola çıktı; çobanların üç yıllık kalışları da dava konusu oldu.
Ara sıra ATV’ler, dağ bisikletçileri ve yürüyüşçüler olmasaydı, karakoluna gelen bir ziyaretçi, zamanda geriye gittiğini düşündüğü için affedilebilirdi.
Bir asırdan fazla bir süre önce, sarp Yunan adalarından ve İspanya ve Fransa’nın Pireneleri’nden gelen göçmenler, ilk olarak aynı federal topraklarda dolaştı ve aç koyunları gütti. Bugünün vize sahipleri gibi, çoğu işi iş başında öğrendi.
Boise State Üniversitesi’nde Bask tarihi profesörü olan John Bieter, “Bunlar eski ülkede çok az eğitim ve fırsata sahip insanlardı” dedi. “Bütün amaç mümkün olduğunca çok para kazanmaktı. Çoğu geri dönmek niyetindeydi.”
Geçmiş nesillerin çobanları, kavak ağaçlarına isimleri ve geçtikleri tarihleri, anavatanları hakkında derin düşüncelere ve bazen de erotik kadın görüntülerini kazıyarak uzun bir yalnızlık mevsimiyle karşı karşıya kaldılar.
Bay Mendoza, karavanını turkuaz ve fuşya perdeler, saksı asmak için raflar ve renkli ampul dizileriyle donattı. Kredi… New York Times için William Woody
Şelalelerin gümüş damarları dağlardaki kayşat kayadan aşağı akar. Kredi… New York Times için William Woody
ABD’de daimi oturma iznine hak kazanan -ki geçici vizeye sahip olan mevcut işçiler kanunen buna hak sahibi değiller- birçok Avrupalı koyun çobanı sonunda kaldı ve evlat edindikleri ülkede kök saldı. Yün ve koyun eti talebinin sürekli yüksek olmasıyla birlikte başarılı oldular.
Daha yerleşik göçebe girişimciler geniş araziler biriktirdiler.
Sentetikler yünün yerini aldı ve Amerikalılar sığır eti, tavuk ve domuz eti için giderek daha fazla tercih gösterdiklerinden, bazıları Colorado’nun tomurcuklanan açık hava rekreasyon endüstrisinden para kazanmak için konumlandı.
Yunanistan’dan Jouflas, bir kayak, rafting, yürüyüş ve bisiklet mekânı haline gelecek olan Vail Vadisi’nde koyun koşturdu. Bask bölgesinden bir çift girişimci kardeş olan Aldasoro kardeşler, Hollywood kraliyetini ve varlıklı kayakçıları çekmek için gelişen sarp dağlar arasında sıkışmış bir kerelik maden kampı olan Telluride çevresinde gayrimenkul ve turizme yatırım yaptı.
The Woolly West’in yazarı Andrew Gulliford, “Bu ailelerin bazılarının artık tüm derebeylikleri var” dedi. “Kimsenin istemediği topraklarda, tam olarak Batı Amerika’nın uzak bölgelerinde, iyi topuklu toprak sahibi soylular haline geldiler.”
Inda ailesi gibi bazıları koyun yetiştirmeye devam etti. Ancak çoban olmaya hevesli bir Amerikalı kıtlığı ile 1980’lerde çiftçiler önce Meksika’dan sonra da Güney Amerika’dan işçi toplamaya başladılar.
Peru’daki ailesi birkaç süt ineğine, koyuna ve katıra sahip olan Bay Mendoza, koyun gütme fırsatını ilk kez bir arkadaşından duydu. Lima’daki ABD büyükelçiliğine gitti ve burada bir koyun çobanı veya borreguero olmakla ilgili bir görüntü izledi. .
İlk sözleşmesini 2014 yılında imzalayarak annesine ve üç çocuğuna para göndererek onların hiç alamadığı eğitimi almalarını sağladı. Kışları, dağlarda yalnız olmadığı zamanlarda, Inda ailesinin çiftliğinde koyunlara bakılmasına yardım eder.
Güneş enerjisiyle çalışan bir pille şarj ettiği cep telefonunun sinyal alıp alamayacağına bağlı olarak, bir hafta önce ailesiyle konuşuyor. Onları özlediğini ve Peru’nun temel gıdası olan papaya, ananas ve kinoayı özlediğini söyledi.
Ama çoğunlukla, evi şimdi San Juan Dağları’nda, şelalelerin gümüş damarlarının kayşat kayalarından aşağı aktığı, çift gökkuşaklarının gökyüzünü süslediği ve ailesinin, dedi, iki siyah-beyaz çoban köpeği, Lacey ve Rayo.
Koyun çobanı, gökyüzünün genellikle gökkuşaklarıyla süslendiği çarpıcı San Juan Dağları’nda yalnız bir yaşam sürüyor. Kredi… New York Times için William Woody
Bay Mendoza, karavanının dışında dinleniyor. Sürüsüyle birlikte olmadığı zamanlarda bile, “Sürekli düşündüğüm koyunlar” dedi. Kredi… New York Times için William Woody
Onlarla insanmış gibi konuşuyorum ve dinliyorlar” dedi. “Beni herkesten daha iyi tanıyorlar. Sırlarımı biliyorlar.”
Peki bu Zen manzarasında günden güne koyunlara bakarken aklında ne var?
“Anlaması zor olabilir,” diye başladı, “ama sürekli koyunları düşünüyorum.”
Donma noktasının altındaki sıcaklıklara, doluya ve kar fırtınalarına dayanır. Yıldırım korkutucu olabilir.
Ama en kötü günlerin, bir koyun sürüsünün yoldan çıktığı ya da saldırıya uğradığı günler olduğunu söyledi. Avcıları savuşturmak için geceleri sürüsünün etrafına güneş enerjisiyle çalışan ışıklar yerleştirmesine rağmen, birkaç hafta önce çakallar tecavüze uğradı ve dört kuzuyu öldürdü.
Bay Mendoza, doğrudan patronu olan koyun çiftliği sahibi 38 yaşındaki Dominic Inda’nın babası ve amcalarıyla aynı patikalardan bazılarını yürüyor. 77 yaşındaki Juan Inda, 60 yıl önce Colorado’ya gelen üç Bask kardeşin en küçüğüydü. Ancak onlardan farklı olarak Bay Mendoza, geleceğinde Amerikan vatandaşlığı görmüyor.
H-2A vizesine sahip kişiler, vatandaşlık kazanma yolunda ilk adım olan yeşil kartlara hak kazanmaz. Daimi ikametgah sahibi olmak için, Bay Mendoza ve diğer koyun çobanlarının, çiftçilerin yapmaya meyilli olmadığını söylediği, işverenlerinin sponsor olması gerekir.
Göçmen statüsüne atıfta bulunarak, “Patronumdan evraklarımı düzeltmesini istedim” dedi, “ama bunun olacağını sanmıyorum.”
Sonunda ABD’de ikamet eden tanıdığı tek koyun çobanları mojado idi. , ya da belgesiz, dedi. İşten ayrıldılar, başka yerlerde yasadışı olarak çalıştılar ve sonunda bir Amerikalı ile evlendiler ve bu da vatandaşlığa yol açtı.
Altı çobanı mevsimlik vizeyle çalıştıran Bay Inda, kuzu ve yün talebinin azalması nedeniyle Bay Mendoza da dahil olmak üzere ikisi için yeşil kart başvuru sürecini başlattığını ve ardından durdurduğunu söyledi.
“Zor bir yıl oldu ve avukatla yapmam gereken şeyleri yapmak zor” dedi.
Bay Mendoza, yurtdışında geçirdiği yıllarda üç oğlunun gelişim yıllarını kaçırmıştır. Yeşil kart, tatiller, aile kutlamaları ve cenazeler için Peru’yu ziyaret etmesine izin vereceğini söyledi.
Engebeli, uzak Colorado Rockies’te koyunlar yün ve et için yetiştirilir. Kredi… New York Times için William Woody
Amerikan koyun endüstrisi, çoğunlukla Peru’dan Amerika’ya geçici vizelerle getirilen çobanlara bağlıdır. Kredi… New York Times için William Woody
Önceki yıllarda olduğu gibi, Bay Mendoza ilkbaharda dağlara tırmanmaya cesaret etti ve patronlarının sürünün otlatılması için federal izinlere sahip olduğu meralarda birkaç kez durdu.
Çoğu zaman beyaz bir kanvas çadırda yaşadı ve geçen ay, Bay Mendoza’nın başladığı yerden yaklaşık 100 mil uzakta, Mühendis Geçidi yakınında, Bay Inda’nın teneke kenarlı karavanı teslim ettiği yüksek dağ havzasına ulaştı.
Kampçı, pis ise rahattı. Bay Mendoza gururla, turkuaz ve fuşya perdeler, tencere asmak için raflar ve renkli ampul dizileriyle donatmıştı, dedi Bay Mendoza.
Çekmeceli bir masada Bay Inda’nın getirdiği erzak torbaları vardı: soğutucuda sakladığı tavuk göğsü, tilapia filetosu ve koyun eti ve buharlaştırılmış süt, tereyağı, kişniş, buzlu çay ve kırmızı sirke.
Gazla çalışan bir brülörün üstüne bir kızartma tavası oturdu. Isıtıcı görevi gören odun sobasında et pişirmek için alüminyum bir tepsi ülkü olduğunu söyledi.
Dwayne Johnson’ın oynadığı 2013 tarihli gerilim filmi “Snitch” de dahil olmak üzere İspanyolca dublajlı müzik CD’leri ve film koleksiyonunu ortaya çıkarmak için ince yatağını bir platforma kaldırdı. Koyunlar tabiri caizse koyun sayarken bazen film izlediğini ve geceleri müzik dinlediğini söyledi.
Sık sık kimseyi görmeden haftalar geçirebilir. Ama şimdi, ağaç sınırının çok üzerinde, uzakta başka bir sürüyü ve Bay Mendoza’nın birkaç gün içinde görmeyi dört gözle beklediğini söylediği bir arkadaşının beyaz çadırını görebiliyordu. Ayılar, çakallar ve diğer aksiliklerle karşılaşma hikayelerini paylaşırlardı.
Her yıl, ilk kar tanelerinin çayırları tozladığı zaman, Bay Mendoza koyunları dağdan aşağı çiftliğe götürür, burada kırkılır ve çiftleşir, tekrar meraya gitmeden önce doğurur.
Ancak geçenlerde bir öğleden sonra, Lacey ve Rayo ile sürüye hâlâ bir meradan diğerine rehberlik ediyordu. Onlar havlayıp kaçarken, oturan koyunlar ayağa kalktı ve kısa süre sonra sürü bir araya gelerek ahenk içinde hareket etti.
Daha sonra Bay Mendoza dağılmış koyunları aramak için dağa çıktı. Bir anda, bir tepenin üzerindeydi, tüfeği omuzlarına dayamıştı, dürbünü boynundan sarkıyordu. Ufak bedeni, uçsuz bucaksız bir zerreden başka bir şey değildi, köpekler ayaklarının dibindeydi.
Bay Mendoza, yüksek güçlü tüfeğiyle kayıp koyunları arıyor. Kredi… New York Times için William Woody
Kate Winslett tarafından üretilen ses.
Kirsten Noyes araştırmaya katkıda bulundu.
Alıntıdır
Bu Makaleyi Dinle
The New York Times gibi yayınlardan daha fazla sesli haber duymak için, iPhone veya Android için Audm’i indirin .
ENGINEER PASS, Colo. — Baaslar, melemeler ve çanlar çok az soluyordu ve çobanın eğitimli kulağı, sürüsünün eve dönüş yolundan saptığını algıladı, çünkü bu Rocky Dağları’ndaki hayatının müziğiydi. Bir çayıra bakan bir tepeye hızla çıkarken İspanyolca, “Koyunlar gütülmeli,” dedi.
Sonra, çoban Ricardo Mendoza yüksek sesle ıslık çaldı ve iki köpeğine 1.700 koyununu kampitosuna, kapının üzerinde tek bir güneşte ağartılmış kelime – “EV” – yazan küçük bir kulübeye yaklaştırmasını emretti. İşvereni, 19. yüzyıl madencilerinin kullandığı dolambaçlı, asfaltsız bir yoldan, Bay Mendoza’nın mevsiminin son karakoluna yerleşmeye hazır olarak atı, katırı, köpekleri ve koyunlarıyla gelmesinden kısa bir süre önce bu 13.000 metrelik geçide çekmişti. batı Colorado’daki Durango’nun yaklaşık 65 mil kuzeyinde göçebe yolculuk.
46 yaşındaki Bay Mendoza, son on yılın çoğunu bu engebeli, uzak dağlarda yaşayarak, ilkbahardan sonbahara kadar yün ve et için yetiştirilen koyunları güterek geçirdi. “Tam bir yalnızlık içinde yaşıyorsun, sadece sen, hayvanların ve düşüncelerin,” dedi, yükselen Uncompahgre ve Wetterhorn zirvelerinin altındaki rüzgarlı tundraya bakarak.
O, çoğu Amerikan koyun endüstrisinin bağlı olduğu Peru’dan gelen ve birçok Amerikalı’nın kaçındığı zorlu tarım işlerini yapan insanlara verilen geçici vizelerle Amerika Birleşik Devletleri’ne getirilen yaklaşık 2.000 çoban arasında yer alıyor.
Batı’nın yüksek çöllerinde ve dağlarında, Bay Mendoza gibi adamlar, akan suyu, tuvaleti veya diğer temel kolaylıkları olmadan aylarca çadırlarda ve küçük kamplarda yaşarlar. İncil zamanlarından beri süregelen bir işi yerine getiren önceki nesil göçmen çobanlar gibi, sürülerinin akınlarını genellikle yaya olarak takip ederler.
“Çobanlık gerçekten değişmedi. Bu konuda gerçekten hiçbir şey değişmedi,” dedi babası ve iki amcası 1960’ların başında İspanya’dan Colorado’ya koyun gütmek için gelen Bay Mendoza’nın patronu Dominic Inda.
Ricardo Mendoza, ailesi olarak gördüğü çoban köpekleriyle sürüsünü izliyor. Onlarla insanmış gibi konuşuyorum ve dinliyorlar” dedi. “Beni herkesten daha iyi tanıyorlar. Sırlarımı biliyorlar.” Kredi… New York Times için William Woody
Bay Mendoza 1000’den fazla koyunla ilgileniyor. Kredi… New York Times için William Woody
Çoğu eyaletteki çobanlar ayda 1.807,23 dolar, Çalışma Bakanlığı tarafından 48 saatlik çalışma haftasına göre belirlenen asgarî maaşı kazanıyor.
Haziran ayında, bir savunma grubu Nevada’daki federal mahkemede Western Range Association’a karşı bir dava açarak, çiftlik sahibi üyelerini kanunî en az “ya da yakınında” koyun çobanlarının maaşlarını bastırmak için işbirliği yapmakla suçladı. 13 eyalette çiftliklere H-2A vizesi ile işçi getiren dernek, mahkemeden davanın düşürülmesini istedi.
Bay Mendoza ayda 2.231 dolar kazandığını söyledi.
Son bir yaz gününde, sıcaklığın göz açıp kapayıncaya kadar değiştiği, yeşil bir balıkçı yaka kazak ve büyük bir kamuflaj ceketin altına işçi tulumu giyen Bay Mendoza, “Burada izin günü yok, hafta sonu yok, boş zaman yok” dedi. Güneş. “24 saat nöbetteyim. Koyunları her zaman korumak zorundasın.”
Uysal yaratıklar, avcılar için kolay avdır. Koyun çobanı, sekiz ayı ve en az bir o kadar çakalın işini bitirmek için kullandığı 30-06’lık bir tüfek taşıyor, dedi.
Koyunları göremeyebilirim ama çok dikkat ediyorum, dedi, yün şapkasının üzerindeki fötr şapka ona asil bir hava katıyordu.
Bay Mendoza, vizesinin izin verdiği şekilde ailesiyle en son üç ay önce neredeyse üç yıl önce vakit geçirdi. Daha sonra, Peru’nun orta dağlık bölgelerindeki Huancayo’daki evinden, Inda ailesi için üç yıl daha çalışmak üzere yola çıktı; çobanların üç yıllık kalışları da dava konusu oldu.
Ara sıra ATV’ler, dağ bisikletçileri ve yürüyüşçüler olmasaydı, karakoluna gelen bir ziyaretçi, zamanda geriye gittiğini düşündüğü için affedilebilirdi.
Bir asırdan fazla bir süre önce, sarp Yunan adalarından ve İspanya ve Fransa’nın Pireneleri’nden gelen göçmenler, ilk olarak aynı federal topraklarda dolaştı ve aç koyunları gütti. Bugünün vize sahipleri gibi, çoğu işi iş başında öğrendi.
Boise State Üniversitesi’nde Bask tarihi profesörü olan John Bieter, “Bunlar eski ülkede çok az eğitim ve fırsata sahip insanlardı” dedi. “Bütün amaç mümkün olduğunca çok para kazanmaktı. Çoğu geri dönmek niyetindeydi.”
Geçmiş nesillerin çobanları, kavak ağaçlarına isimleri ve geçtikleri tarihleri, anavatanları hakkında derin düşüncelere ve bazen de erotik kadın görüntülerini kazıyarak uzun bir yalnızlık mevsimiyle karşı karşıya kaldılar.
Bay Mendoza, karavanını turkuaz ve fuşya perdeler, saksı asmak için raflar ve renkli ampul dizileriyle donattı. Kredi… New York Times için William Woody
Şelalelerin gümüş damarları dağlardaki kayşat kayadan aşağı akar. Kredi… New York Times için William Woody
ABD’de daimi oturma iznine hak kazanan -ki geçici vizeye sahip olan mevcut işçiler kanunen buna hak sahibi değiller- birçok Avrupalı koyun çobanı sonunda kaldı ve evlat edindikleri ülkede kök saldı. Yün ve koyun eti talebinin sürekli yüksek olmasıyla birlikte başarılı oldular.
Daha yerleşik göçebe girişimciler geniş araziler biriktirdiler.
Sentetikler yünün yerini aldı ve Amerikalılar sığır eti, tavuk ve domuz eti için giderek daha fazla tercih gösterdiklerinden, bazıları Colorado’nun tomurcuklanan açık hava rekreasyon endüstrisinden para kazanmak için konumlandı.
Yunanistan’dan Jouflas, bir kayak, rafting, yürüyüş ve bisiklet mekânı haline gelecek olan Vail Vadisi’nde koyun koşturdu. Bask bölgesinden bir çift girişimci kardeş olan Aldasoro kardeşler, Hollywood kraliyetini ve varlıklı kayakçıları çekmek için gelişen sarp dağlar arasında sıkışmış bir kerelik maden kampı olan Telluride çevresinde gayrimenkul ve turizme yatırım yaptı.
The Woolly West’in yazarı Andrew Gulliford, “Bu ailelerin bazılarının artık tüm derebeylikleri var” dedi. “Kimsenin istemediği topraklarda, tam olarak Batı Amerika’nın uzak bölgelerinde, iyi topuklu toprak sahibi soylular haline geldiler.”
Inda ailesi gibi bazıları koyun yetiştirmeye devam etti. Ancak çoban olmaya hevesli bir Amerikalı kıtlığı ile 1980’lerde çiftçiler önce Meksika’dan sonra da Güney Amerika’dan işçi toplamaya başladılar.
Peru’daki ailesi birkaç süt ineğine, koyuna ve katıra sahip olan Bay Mendoza, koyun gütme fırsatını ilk kez bir arkadaşından duydu. Lima’daki ABD büyükelçiliğine gitti ve burada bir koyun çobanı veya borreguero olmakla ilgili bir görüntü izledi. .
İlk sözleşmesini 2014 yılında imzalayarak annesine ve üç çocuğuna para göndererek onların hiç alamadığı eğitimi almalarını sağladı. Kışları, dağlarda yalnız olmadığı zamanlarda, Inda ailesinin çiftliğinde koyunlara bakılmasına yardım eder.
Güneş enerjisiyle çalışan bir pille şarj ettiği cep telefonunun sinyal alıp alamayacağına bağlı olarak, bir hafta önce ailesiyle konuşuyor. Onları özlediğini ve Peru’nun temel gıdası olan papaya, ananas ve kinoayı özlediğini söyledi.
Ama çoğunlukla, evi şimdi San Juan Dağları’nda, şelalelerin gümüş damarlarının kayşat kayalarından aşağı aktığı, çift gökkuşaklarının gökyüzünü süslediği ve ailesinin, dedi, iki siyah-beyaz çoban köpeği, Lacey ve Rayo.
Koyun çobanı, gökyüzünün genellikle gökkuşaklarıyla süslendiği çarpıcı San Juan Dağları’nda yalnız bir yaşam sürüyor. Kredi… New York Times için William Woody
Bay Mendoza, karavanının dışında dinleniyor. Sürüsüyle birlikte olmadığı zamanlarda bile, “Sürekli düşündüğüm koyunlar” dedi. Kredi… New York Times için William Woody
Onlarla insanmış gibi konuşuyorum ve dinliyorlar” dedi. “Beni herkesten daha iyi tanıyorlar. Sırlarımı biliyorlar.”
Peki bu Zen manzarasında günden güne koyunlara bakarken aklında ne var?
“Anlaması zor olabilir,” diye başladı, “ama sürekli koyunları düşünüyorum.”
Donma noktasının altındaki sıcaklıklara, doluya ve kar fırtınalarına dayanır. Yıldırım korkutucu olabilir.
Ama en kötü günlerin, bir koyun sürüsünün yoldan çıktığı ya da saldırıya uğradığı günler olduğunu söyledi. Avcıları savuşturmak için geceleri sürüsünün etrafına güneş enerjisiyle çalışan ışıklar yerleştirmesine rağmen, birkaç hafta önce çakallar tecavüze uğradı ve dört kuzuyu öldürdü.
Bay Mendoza, doğrudan patronu olan koyun çiftliği sahibi 38 yaşındaki Dominic Inda’nın babası ve amcalarıyla aynı patikalardan bazılarını yürüyor. 77 yaşındaki Juan Inda, 60 yıl önce Colorado’ya gelen üç Bask kardeşin en küçüğüydü. Ancak onlardan farklı olarak Bay Mendoza, geleceğinde Amerikan vatandaşlığı görmüyor.
H-2A vizesine sahip kişiler, vatandaşlık kazanma yolunda ilk adım olan yeşil kartlara hak kazanmaz. Daimi ikametgah sahibi olmak için, Bay Mendoza ve diğer koyun çobanlarının, çiftçilerin yapmaya meyilli olmadığını söylediği, işverenlerinin sponsor olması gerekir.
Göçmen statüsüne atıfta bulunarak, “Patronumdan evraklarımı düzeltmesini istedim” dedi, “ama bunun olacağını sanmıyorum.”
Sonunda ABD’de ikamet eden tanıdığı tek koyun çobanları mojado idi. , ya da belgesiz, dedi. İşten ayrıldılar, başka yerlerde yasadışı olarak çalıştılar ve sonunda bir Amerikalı ile evlendiler ve bu da vatandaşlığa yol açtı.
Altı çobanı mevsimlik vizeyle çalıştıran Bay Inda, kuzu ve yün talebinin azalması nedeniyle Bay Mendoza da dahil olmak üzere ikisi için yeşil kart başvuru sürecini başlattığını ve ardından durdurduğunu söyledi.
“Zor bir yıl oldu ve avukatla yapmam gereken şeyleri yapmak zor” dedi.
Bay Mendoza, yurtdışında geçirdiği yıllarda üç oğlunun gelişim yıllarını kaçırmıştır. Yeşil kart, tatiller, aile kutlamaları ve cenazeler için Peru’yu ziyaret etmesine izin vereceğini söyledi.
Engebeli, uzak Colorado Rockies’te koyunlar yün ve et için yetiştirilir. Kredi… New York Times için William Woody
Amerikan koyun endüstrisi, çoğunlukla Peru’dan Amerika’ya geçici vizelerle getirilen çobanlara bağlıdır. Kredi… New York Times için William Woody
Önceki yıllarda olduğu gibi, Bay Mendoza ilkbaharda dağlara tırmanmaya cesaret etti ve patronlarının sürünün otlatılması için federal izinlere sahip olduğu meralarda birkaç kez durdu.
Çoğu zaman beyaz bir kanvas çadırda yaşadı ve geçen ay, Bay Mendoza’nın başladığı yerden yaklaşık 100 mil uzakta, Mühendis Geçidi yakınında, Bay Inda’nın teneke kenarlı karavanı teslim ettiği yüksek dağ havzasına ulaştı.
Kampçı, pis ise rahattı. Bay Mendoza gururla, turkuaz ve fuşya perdeler, tencere asmak için raflar ve renkli ampul dizileriyle donatmıştı, dedi Bay Mendoza.
Çekmeceli bir masada Bay Inda’nın getirdiği erzak torbaları vardı: soğutucuda sakladığı tavuk göğsü, tilapia filetosu ve koyun eti ve buharlaştırılmış süt, tereyağı, kişniş, buzlu çay ve kırmızı sirke.
Gazla çalışan bir brülörün üstüne bir kızartma tavası oturdu. Isıtıcı görevi gören odun sobasında et pişirmek için alüminyum bir tepsi ülkü olduğunu söyledi.
Dwayne Johnson’ın oynadığı 2013 tarihli gerilim filmi “Snitch” de dahil olmak üzere İspanyolca dublajlı müzik CD’leri ve film koleksiyonunu ortaya çıkarmak için ince yatağını bir platforma kaldırdı. Koyunlar tabiri caizse koyun sayarken bazen film izlediğini ve geceleri müzik dinlediğini söyledi.
Sık sık kimseyi görmeden haftalar geçirebilir. Ama şimdi, ağaç sınırının çok üzerinde, uzakta başka bir sürüyü ve Bay Mendoza’nın birkaç gün içinde görmeyi dört gözle beklediğini söylediği bir arkadaşının beyaz çadırını görebiliyordu. Ayılar, çakallar ve diğer aksiliklerle karşılaşma hikayelerini paylaşırlardı.
Her yıl, ilk kar tanelerinin çayırları tozladığı zaman, Bay Mendoza koyunları dağdan aşağı çiftliğe götürür, burada kırkılır ve çiftleşir, tekrar meraya gitmeden önce doğurur.
Ancak geçenlerde bir öğleden sonra, Lacey ve Rayo ile sürüye hâlâ bir meradan diğerine rehberlik ediyordu. Onlar havlayıp kaçarken, oturan koyunlar ayağa kalktı ve kısa süre sonra sürü bir araya gelerek ahenk içinde hareket etti.
Daha sonra Bay Mendoza dağılmış koyunları aramak için dağa çıktı. Bir anda, bir tepenin üzerindeydi, tüfeği omuzlarına dayamıştı, dürbünü boynundan sarkıyordu. Ufak bedeni, uçsuz bucaksız bir zerreden başka bir şey değildi, köpekler ayaklarının dibindeydi.
Bay Mendoza, yüksek güçlü tüfeğiyle kayıp koyunları arıyor. Kredi… New York Times için William Woody
Kate Winslett tarafından üretilen ses.
Kirsten Noyes araştırmaya katkıda bulundu.
Alıntıdır