Elit Bir Yatılı Okulda Siyahi Öğrenci Olmak Nasıl Bir Şeydir?
Bu, ABD eğitimindeki en önemli haberlerin haftalık güncellemesi olan Eğitim Brifingidir. .
<saat/>
Kendra James. Kredi… Baştan Vuruş Kamyonu
Yatılı Okulda Siyahi Olmak
Bazı insanlar Kendra James ile tanıştığında, onun gerçekten yatılı okula gittiğine inanmakta güçlük çekiyorlar. Nadir biriydi: 2003’te James, Connecticut’taki seçkin bir hazırlık akademisi olan Taft Okulu’ndaki ilk Siyah miras öğrencisi oldu. Ve “Kabuller: Yatılı Okulda Hayatta Kalma Anıları”nda James, okuyuculara dışarıda kalmanın nasıl bir şey olduğunu ilk elden anlatıyor.
James birinci sınıf öğrencisi olarak ilk geldiğinde, beyaz öğrencilerle arkadaş olmaya kararlıydı – ama hiçbir şey gerçekten işe yaramadı. Beyaz oda arkadaşı tarafından neredeyse görmezden gelinen kızdı. O, bir okul geleneği olan “ezilme konservesi”ni asla bir hayranından almayan kızdı. Babasının da Taft’a gitmesi önemli değildi, James uyum sağlayamadı.
Zamanla, müttefikleri olan diğer renkli öğrencilerle arkadaş olmayı başardı.
“Mezun bir kişi başarılı bir kitap yazarsa gurur duyar” diyen Taft yönetimi, onlarca yıl sonra hâlâ tarihi ve uygulamalarıyla mücadele ediyor. Bir sözcü, okulun “son 16 yılda önemli ölçüde değiştiğini ve geliştiğini” söyledi. “İşimiz asla bitmez.”
James, eğitimi sık sık haber yapan bir muhabir olan Giulia Heyward ile bir öğrenci olarak yaşadığı deneyimler ve kendi çocuğunu yatılı okula gönderip göndermeyeceği hakkında konuştu.
Röportaj, uzunluk ve netlik için düzenlendi.
2000’lerin başında Taft’a gittiniz. Ama sizin için çok önemli bir an, eski bir sınıf arkadaşınız olan başka bir Siyah öğrenci öldükten sonra bir toplantıda gerçekleşti. Bu, anı yazmak için motivasyonlarınızda nasıl rol oynadı?
Sınıfımdan bir çocukla sohbet ediyordum ve orada olmayan insanlar hakkında konuşmaya başladık.
Bu sınıf arkadaşının öldüğünü bilmediğini fark etmesi gerçekten tuhaftı. Birçoğu onun öldüğünü bilmiyordu. Ve bu olay, Taft’ta renkli öğrencilerin ihtiyaç duyduğu hafıza mirası hakkında düşünmeye devam etmemi sağladı. Sadece biz, renkli öğrencilerin Taft’ı nasıl hatırladıkları değil, sınıf arkadaşlarımızın bizi nasıl hatırladıkları ve bizi gerçekten hatırlayıp hatırlamadıkları.
Belli ki oradayken göze çarpıyorduk, çünkü yapmamak zordu. Ama bizim hakkımızda gerçekten ne kadar şey hatırladılar? Kişiliklerimiz mi? Oradayken neler yaşadık?
Bu kitapta okunması zor çok fazla an var. Seni 20 dolar çalmakla suçlayan sınıf arkadaşını hatırlıyorum. Ama aynı zamanda kendimi kitaptaki pek çok yerde gülerken buldum! Neden bu anları bu kadar mizahla yazdınız?
Yatılı okula gitmiş olma fikri bazı insanlara o kadar tuhaf geldi ki, o hikayeleri böyle anlatmaya başladım. Onlara her zaman bu tür bir “Aha! Gerçekten olan şeyin sinsiliğini gizlemek için böyle oldu” şeklinde konuştu.
Son sınıfımın bir noktasında, yurtlardan birindeki çocuklar şişelere işemeye ve yurt pencerelerinden dışarı atmaya karar verdiler. Sadece bir gün, İngilizce dersinde hepimiz pencereye koştuk, çünkü sanırım şişelerden biri kaldırımda birinin üzerine ya da çok yakınına düşmüştü.
Yani böyle hikayeler, mizahla anlatırdım. Ve bu hikayeleri yabancılar ve bu şeylere alışkın olmayan insanlar için biraz daha lezzetli kılıyor.
Taft’tan mezun olduktan sonra siyahi öğrencilerin yatılı okullara gitmesine yardımcı olan bir kuruluşta çalışmaya başladınız. Şimdi bunun hakkında nasıl hissediyorsun? Sizce Taft ve onun gibi diğer okullar değişti mi?
Bence onlar değişti. Artık mikro saldırganlık kelimesini biliyorlar. Bununla birlikte, okullardaki olayların çok döngüsel olduğunu düşünüyorum. Olduğu için, okulun çok büyük bir tepki vermesi gerekiyor, ama sonra hepsi bir şekilde yok oluyor. Aynı olaylar birkaç yıl sonra tekrar oluyor.
Taft gibi bir yerde daha iyisini yapma arzusunun daha fazla olduğunu düşünüyorum. Bu sadece işin devam ettiğinden ve sürekli olduğundan emin olma meselesidir.
Bu kitabın büyük bir kısmı gerçekten bir büyüme hikayesi. Ve merak ediyorum, sence Taft’a değil de Maplewood, N.J.’deki yerel lisene gitseydin hayatın nasıl olurdu?
Hayatımın tamamen farklı bir yöne gideceğini biliyorum. Her şeyden önce, Oberlin Koleji’ne gitmezdim ve bu sadece bir sayı oyunu gibi. Yerel lisemiz, her yıl Oberlin’e birkaç çocuk göndermesiyle tanınırdı, ancak notlarım ve diğer her şey arasında, sayıların arasında kaybolurdum. Bu benim için kişilik açısından büyük bir değişiklik olurdu.
Sanırım Amerika’da bir Siyah olmanın bazı gerçekleri bana bu kadar çabuk gelmezdi. Maplewood çok zengin ve çeşitli bir kasabadır. O balonu terk etmem çok daha uzun sürerdi. Bazı oldukça sert gerçeklerle uzlaşmam biraz zaman alacaktı.
“Kabuller”de, çocuklarınızı Taft’a göndermeye niyetiniz olmadığını yazıyorsunuz. Hala aynı şekilde mi hissediyorsun?
O kadar uzun süre, daha evlenmeden ya da başka biri olmadan çocuklarımı Taft’a göndereceğimi düşündüm. Tavrım çok değişti.
Bağımsız okula açığım. Cüzdanım bağımsız okula açık olmayabilir.
Çocuğumu asla 15-20 dakika içinde ulaşamayacağım bir yere göndermem. Çocuğunuzu yatılı okula gönderdiğinizde, ebeveynlerin yerine in loco parentis’i satın alırsınız. Ve bu fakülte ve personele, çocuğunuzun sizin için ebeveynlik yapacaklarına güveniyorsunuz.
Beyaz bir yetişkin, Amerika’da bir Siyah çocuğun ebeveyni olmak söz konusu olduğunda genellikle gerekli olan araçlara veya içgüdülere sahip değilse, beyaz bir yetişkin Siyah bir çocuğa nasıl loco parentis olabilir? Bu sadece benimle kalıyor. Bu basitçe değiştiremeyeceğin bir şey.
<saat/>
Bir lösemi hastası olan 5 yaşındaki Paxton Bowers, Houston, Teksas’ta Covid-19 aşısı yapılan 12 yaşından küçük ilk çocuktu. Kredi… The New York Times için Meridith Kohut
Virüs haberleri
Başka ne okuyoruz
Kitap yasakları ve müfredat denetimi
Ebeveynler ve bakıcılar bebek maması almak için aylarca uğraştı. Kredi… Scott Olson/Getty Images
İpucu: Bebek maması nasıl bulunur
Bazı bebek mamaları ülkenin bazı bölgelerinde stokta yok. Anlaşılır bir şekilde, bakıcılar bebeklerini nasıl besleyecekleri konusunda endişeleniyorlar. Bebekler seçici olabilir ve tercih ettikleri markaya erişim garantisinin olmaması stresli olabilir. Birkaç ipucu:
Bilgilendirmeyi e-posta ile almak için buradan kaydolun.
<saat/>
Alıntıdır
Bu, ABD eğitimindeki en önemli haberlerin haftalık güncellemesi olan Eğitim Brifingidir. .
<saat/>
Kendra James. Kredi… Baştan Vuruş Kamyonu
Yatılı Okulda Siyahi Olmak
Bazı insanlar Kendra James ile tanıştığında, onun gerçekten yatılı okula gittiğine inanmakta güçlük çekiyorlar. Nadir biriydi: 2003’te James, Connecticut’taki seçkin bir hazırlık akademisi olan Taft Okulu’ndaki ilk Siyah miras öğrencisi oldu. Ve “Kabuller: Yatılı Okulda Hayatta Kalma Anıları”nda James, okuyuculara dışarıda kalmanın nasıl bir şey olduğunu ilk elden anlatıyor.
James birinci sınıf öğrencisi olarak ilk geldiğinde, beyaz öğrencilerle arkadaş olmaya kararlıydı – ama hiçbir şey gerçekten işe yaramadı. Beyaz oda arkadaşı tarafından neredeyse görmezden gelinen kızdı. O, bir okul geleneği olan “ezilme konservesi”ni asla bir hayranından almayan kızdı. Babasının da Taft’a gitmesi önemli değildi, James uyum sağlayamadı.
Zamanla, müttefikleri olan diğer renkli öğrencilerle arkadaş olmayı başardı.
“Mezun bir kişi başarılı bir kitap yazarsa gurur duyar” diyen Taft yönetimi, onlarca yıl sonra hâlâ tarihi ve uygulamalarıyla mücadele ediyor. Bir sözcü, okulun “son 16 yılda önemli ölçüde değiştiğini ve geliştiğini” söyledi. “İşimiz asla bitmez.”
James, eğitimi sık sık haber yapan bir muhabir olan Giulia Heyward ile bir öğrenci olarak yaşadığı deneyimler ve kendi çocuğunu yatılı okula gönderip göndermeyeceği hakkında konuştu.
Röportaj, uzunluk ve netlik için düzenlendi.
2000’lerin başında Taft’a gittiniz. Ama sizin için çok önemli bir an, eski bir sınıf arkadaşınız olan başka bir Siyah öğrenci öldükten sonra bir toplantıda gerçekleşti. Bu, anı yazmak için motivasyonlarınızda nasıl rol oynadı?
Sınıfımdan bir çocukla sohbet ediyordum ve orada olmayan insanlar hakkında konuşmaya başladık.
Bu sınıf arkadaşının öldüğünü bilmediğini fark etmesi gerçekten tuhaftı. Birçoğu onun öldüğünü bilmiyordu. Ve bu olay, Taft’ta renkli öğrencilerin ihtiyaç duyduğu hafıza mirası hakkında düşünmeye devam etmemi sağladı. Sadece biz, renkli öğrencilerin Taft’ı nasıl hatırladıkları değil, sınıf arkadaşlarımızın bizi nasıl hatırladıkları ve bizi gerçekten hatırlayıp hatırlamadıkları.
Belli ki oradayken göze çarpıyorduk, çünkü yapmamak zordu. Ama bizim hakkımızda gerçekten ne kadar şey hatırladılar? Kişiliklerimiz mi? Oradayken neler yaşadık?
Bu kitapta okunması zor çok fazla an var. Seni 20 dolar çalmakla suçlayan sınıf arkadaşını hatırlıyorum. Ama aynı zamanda kendimi kitaptaki pek çok yerde gülerken buldum! Neden bu anları bu kadar mizahla yazdınız?
Yatılı okula gitmiş olma fikri bazı insanlara o kadar tuhaf geldi ki, o hikayeleri böyle anlatmaya başladım. Onlara her zaman bu tür bir “Aha! Gerçekten olan şeyin sinsiliğini gizlemek için böyle oldu” şeklinde konuştu.
Son sınıfımın bir noktasında, yurtlardan birindeki çocuklar şişelere işemeye ve yurt pencerelerinden dışarı atmaya karar verdiler. Sadece bir gün, İngilizce dersinde hepimiz pencereye koştuk, çünkü sanırım şişelerden biri kaldırımda birinin üzerine ya da çok yakınına düşmüştü.
Yani böyle hikayeler, mizahla anlatırdım. Ve bu hikayeleri yabancılar ve bu şeylere alışkın olmayan insanlar için biraz daha lezzetli kılıyor.
Taft’tan mezun olduktan sonra siyahi öğrencilerin yatılı okullara gitmesine yardımcı olan bir kuruluşta çalışmaya başladınız. Şimdi bunun hakkında nasıl hissediyorsun? Sizce Taft ve onun gibi diğer okullar değişti mi?
Bence onlar değişti. Artık mikro saldırganlık kelimesini biliyorlar. Bununla birlikte, okullardaki olayların çok döngüsel olduğunu düşünüyorum. Olduğu için, okulun çok büyük bir tepki vermesi gerekiyor, ama sonra hepsi bir şekilde yok oluyor. Aynı olaylar birkaç yıl sonra tekrar oluyor.
Taft gibi bir yerde daha iyisini yapma arzusunun daha fazla olduğunu düşünüyorum. Bu sadece işin devam ettiğinden ve sürekli olduğundan emin olma meselesidir.
Bu kitabın büyük bir kısmı gerçekten bir büyüme hikayesi. Ve merak ediyorum, sence Taft’a değil de Maplewood, N.J.’deki yerel lisene gitseydin hayatın nasıl olurdu?
Hayatımın tamamen farklı bir yöne gideceğini biliyorum. Her şeyden önce, Oberlin Koleji’ne gitmezdim ve bu sadece bir sayı oyunu gibi. Yerel lisemiz, her yıl Oberlin’e birkaç çocuk göndermesiyle tanınırdı, ancak notlarım ve diğer her şey arasında, sayıların arasında kaybolurdum. Bu benim için kişilik açısından büyük bir değişiklik olurdu.
Sanırım Amerika’da bir Siyah olmanın bazı gerçekleri bana bu kadar çabuk gelmezdi. Maplewood çok zengin ve çeşitli bir kasabadır. O balonu terk etmem çok daha uzun sürerdi. Bazı oldukça sert gerçeklerle uzlaşmam biraz zaman alacaktı.
“Kabuller”de, çocuklarınızı Taft’a göndermeye niyetiniz olmadığını yazıyorsunuz. Hala aynı şekilde mi hissediyorsun?
O kadar uzun süre, daha evlenmeden ya da başka biri olmadan çocuklarımı Taft’a göndereceğimi düşündüm. Tavrım çok değişti.
Bağımsız okula açığım. Cüzdanım bağımsız okula açık olmayabilir.
Çocuğumu asla 15-20 dakika içinde ulaşamayacağım bir yere göndermem. Çocuğunuzu yatılı okula gönderdiğinizde, ebeveynlerin yerine in loco parentis’i satın alırsınız. Ve bu fakülte ve personele, çocuğunuzun sizin için ebeveynlik yapacaklarına güveniyorsunuz.
Beyaz bir yetişkin, Amerika’da bir Siyah çocuğun ebeveyni olmak söz konusu olduğunda genellikle gerekli olan araçlara veya içgüdülere sahip değilse, beyaz bir yetişkin Siyah bir çocuğa nasıl loco parentis olabilir? Bu sadece benimle kalıyor. Bu basitçe değiştiremeyeceğin bir şey.
<saat/>
Bir lösemi hastası olan 5 yaşındaki Paxton Bowers, Houston, Teksas’ta Covid-19 aşısı yapılan 12 yaşından küçük ilk çocuktu. Kredi… The New York Times için Meridith Kohut
Virüs haberleri
Pfizer FDA’ya sordu. 5 yaşın altındaki çocuklar için iki doz aşı rejimine izin vermek.
Halk sağlığı yetkilileri, aşı oranları çoğu uzmanın korktuğundan bile daha düşük olan 5-11 yaş arası çocuklar için aşıları artırmaya odaklanıyor.
Bazı okullar “testten kalışa kadar” politikaları hakkında tereddüt yaşıyor.
New Orleans, 5 yaş ve üstü çocuklar için Salı günü yürürlüğe giren bir aşı talimatı uyguladı.
Utah, devlet çalışanlarının okul personeline yardımcı olmak için günlük işlerinden izin almalarına izin verecek.
Chicago’nun Oak Park banliyösünde sekizinci sınıf öğrencisi olan Reyes Pineda-Rothstein, The Times’a uzak okul hakkında “Açık ve kapalı, açık ve kapalı gibi” dedi. “Sadece stresli.”
Görüş: Times köşe yazarı Ross Douthat, liberal eyaletlerdeki okul maskesi yönergelerinin “kamu sağlığı rejiminin çok az satın alabileceği topluluklarda çocukları maskeli tuttuğunu” savunuyor.
Görüş: Times köşe yazarı Michelle Goldberg, “Koronavirüs oranları Omicron öncesi seviyelere döndüğünde zorunlu okul maskeleme sona ermeli” diyor.
İyi bir okuma: Yeni bir çalışma, kişiselleştirilmiş öğretimin kaçırılan öğrenmeyi telafi etmek için etkili bir yol olduğunu, ancak ekstra yardıma ihtiyacı olan tüm öğrencilere ölçeklendirmenin zor olduğunu buldu, The 74 raporları.
Başka ne okuyoruz
Kitap yasakları ve müfredat denetimi
ABD’deki bazı veliler, milletvekilleri ve okul yetkilileri kitapları yasaklamaya çalışıyor. Tennessee’deki bir okul yönetim kurulu, Holokost hakkında Pulitzer ödüllü çizgi roman “Maus”u, uygunsuz küfürler ve çıplak bir karakter tasviri içerdiği için oybirliğiyle kaldırmaya karar verdi.
Çin hükümeti, tarihsel direniş hareketleri hakkında bilgi içeren bir ders kitabı oluşturduğu için bir adamı ölüme mahkum etti. Adam, Sincan’ın eğitim departmanına başkanlık eden bir Uygur yetkilisi.
Utah’daki öğretmenler, ebeveynlerin müfredat materyallerini derslerden önce gözden geçirmelerine izin verecek bir yasa tasarısıyla mücadele ediyor.
Tarihsel olarak en az 17 Siyah kolej ve üniversite, son günlerde bomba tehditleri aldıklarını, ancak hiçbir patlayıcı bulunmadığını söyledi. Los Angeles’taki California Üniversitesi, tehditlerin ardından Salı günü uzaktan derslere geçti.
Georgetown Üniversitesi hukuk fakültesi, Başkan Biden’ın Yüksek Mahkemeye Siyah bir kadın aday gösterme sözünü eleştiren öğretim görevlisi Ilya Shapiro’yu askıya aldı.
Michigan’daki iki üniversite – Oakland Üniversitesi ve Central Michigan Üniversitesi – öğrencilere yanlışlıkla burs kazandıklarını söyledi.
Oneonta’daki New York Eyalet Üniversitesi’nde 20 yaşındaki bir öğrenci, kampüsün dışında baygın bulunduktan sonra öldü.
The Wall Street Journal’ın bildirdiğine göre, Başkan Biden’ın bazı öğrenci borçlarını iptal etme taahhüdü durdu.
Birkaç kadın, Michigan Üniversitesi’ne ve eski bir öğretim görevlisine cinsel saldırı, psikolojik işkence ve üniversite ihmali iddiasıyla dava açtı.
New York eyaletinin dışında, ağırlıklı olarak beyaz bir kasaba olan Cambridge sakinleri, bir eyaletin Kızılderili maskotlarını ve takım adlarını: “Kızılderililer”i kaldırma kararıyla mücadele ediyor.
Oxford Lisesi’ndeki silahlı saldırıda suçlanan gencin avukatları, onun delilik savunması yapacağını söyledi.
The Wall Street Journal’ın bildirdiğine göre, özel şirketler öğretmenlere sınıftan ayrılmaları için daha fazla ücret teklif ediyor. Ulusal Eğitim Derneği’nin Ocak ayında yaptığı bir anket, öğretmenlerin yüzde 55’inin mesleği beklenenden daha erken bırakmayı planladığını ortaya koydu.
Ebeveynler ve bakıcılar bebek maması almak için aylarca uğraştı. Kredi… Scott Olson/Getty Images
İpucu: Bebek maması nasıl bulunur
Bazı bebek mamaları ülkenin bazı bölgelerinde stokta yok. Anlaşılır bir şekilde, bakıcılar bebeklerini nasıl besleyecekleri konusunda endişeleniyorlar. Bebekler seçici olabilir ve tercih ettikleri markaya erişim garantisinin olmaması stresli olabilir. Birkaç ipucu:
Standart formül: Yerel mağazaları arayın, çevrimiçi kontrol edin veya yerel ebeveyn grupları için sosyal medyaya dönün.
Özel formüller: Çocuk doktorunuzu deneyin. Hipoalerjenik formülasyon örneklerine veya belirli sağlık sorunlarına yönelik diğerlerine sahip olabilirler.
Geçiş yapmanız gerekirse: Önce en iyi malzemeleri kontrol edin. En iyi bileşenleri normal formülünüzde listelenenlerle eşleşen yeni bir formül satın almak en iyisidir.
Bilgilendirmeyi e-posta ile almak için buradan kaydolun.
<saat/>
Alıntıdır