Bir Affedilerek, Homer Plessy’nin Rekoru Temiz, Ama Acı Bir Miras Dayanıyor
Homer Plessy’nin torunları, Louisiana’daki çoğu insan böyle bir terime aşina olmadan önce onun bir sivil haklar aktivisti olduğunu söylemekten hoşlanıyor. 1892’de, ırksal olarak karışık bir kunduracı olan Plessy, New Orleans’ta sadece beyazlara yönelik bir tren vagonuna bindi ve yasaları çiğnediğinin ve büyük olasılıkla tutuklanacağının farkındaydı.
Gerçekten de devletin Ayrı Araba Yasasını ihlal etmekle suçlandı ve ABD Yüksek Mahkemesine kadar yükselen bir yasal savaş başlattı. Çarşamba günü – Plessy’nin ölümünden yaklaşık bir asır sonra – Vali John Bel Edwards, 25 dolarlık bir para cezasıyla gelen bir suç sicilini temizleyerek suç için onu affetti.
Affı imzalarken, Bay Edwards çok daha iddialı bir amacı olduğunu söyledi: Plessy’nin davasının temsil ettiği acı verici ve utanç verici bir tarihle yüzleşmek. Yüksek Mahkeme davası, Plessy v. Ferguson, “ayrı ama eşit” doktrinin önünü açan ve Güney’deki Afrikalı Amerikalıları on yıllardır ayıran ve haklarından mahrum bırakan Jim Crow yasalarına yasal destek veren bir kararla sonuçlandı.
Bay Edwards, affı imzalamadan önce, Plessy’nin tutuklandığı trene bindiği New Orleans istasyonunda yaptığı konuşmada, “Ülkemizin dokusunda, bu eyalette ve bu şehirde bir leke bıraktı” dedi. “Ve açıkçası, bu sonuçlar bugün hala hissediliyor. ”
“Homer Plessy,” diye ekledi, “bu lekeyi önlemek için üzerine düşeni fazlasıyla yaptı. ”
Bay Edwards’ın affı, Louisiana milletvekilleri tarafından, ayrımcılık veya ayrımcılığı zorunlu kılan yasaları ihlal etmekten hüküm giyenlerin kayıtlarını temizlemeyi amaçlayan bir önlem olan Avery C. Alexander Yasası uyarınca verilen ilk af oldu. Adını, 1999’da ölen Louisiana Temsilciler Meclisi’nin bir sivil haklar lideri ve uzun süredir üyesinden alıyor.
1890’da çıkarılan Ayrı Araba Yasası, Yeniden Yapılanma ve köleliğin sona ermesinden sonra yeni bir ırkçı düzen inşa etmek için Güney’de geçirilen bir yığın yasa tasarısı arasındaydı ve tam da Avery C. Alexander Yasası’nın ele almayı amaçladığı türden bir yasaydı. .
“Homer Plessy’nin affedilmesi için bu affı ben sunmadım; Orleans Parish bölge savcısı Jason Williams Çarşamba günü yaptığı açıklamada, kurumdan bağışlanmamızı istemek için başvurdum” dedi. “Geçmişimizle hesaplaşmalıyız. Bu ülke halkının katlandığı apartheid’de yasal kurumlarımızın oynadığı rol için yüzleşmeli, kabul etmeli ve alçakgönüllülükle af dilemeliyiz. ”
Plessy, Ayrı Araba yasasına tepki olarak harekete geçen bir grup yerel aktivistin parçasıydı. Tutuklanmak amacıyla Doğu Louisiana Demiryolunun New Orleans’taki 8 Nolu trenine bindi. Grup, trene binmesi için Plessy’yi seçmişti çünkü o beyaz bir adam yerine geçebilirdi.
Bir kondüktör Plessy’ye “renkli” olup olmadığını sordu ve o da öyle olduğunu söyledi. Kondüktör ona başka bir arabaya geçmesini söylediğinde, Plessy direndi. Tutuklanmasından sonra, eylemci grup 500 dolarlık tahvilini yayınladı.
İlk kez mahkemeye çıkışı, davayı mahkemeye taşımamaya karar veren Yargıç John Howard Ferguson’dan birkaç ay sonra geldi ve bu da Plessy’nin avukatlarının daha yüksek mahkemelere temyiz başvurusunda bulunmalarına izin verdi. Dava, 1896’da Yüksek Mahkeme’ye ulaşana kadar birkaç yıl devam etti.
Mahkeme, Plessy aleyhine 7’ye 1 karar verdi – bu karar, kurum tarihindeki en düşük noktalardan biri olarak kabul edildiğinden mahkemeye musallat oldu. Yalnız muhalif Yargıç John Marshall Harlan şunları yazdı: “Medeni haklar bakımından, tüm vatandaşlar kanun önünde eşittir. En alçakgönüllü, en güçlünün akranıdır. Yasa, insanı insan olarak kabul eder ve ülkenin en yüksek yasası tarafından garanti edilen medeni hakları söz konusu olduğunda, çevresini veya rengini dikkate almaz. ”
Ancak Baton Rouge’daki Güney Üniversitesi Hukuk Merkezi’nde profesör olan Angela A. Allen-Bell, Çarşamba günü affı kutlayan bir etkinlikte, çoğunluk görüşünün hukukta “beyaz üstünlüğünü kutsal saydığını” söyledi.
“Plessy, renkli insanların aşağılık inancını normalleştirdi” dedi. “Bir sosyal bozulma sistemine yasallık mührü kazıdı ve Yeniden Yapılanmanın amaçlarını anında tersine çevirdi. ”
Louisiana Affedilme Kurulu, Kasım ayında bir affı desteklemek için oy kullandı ve tavsiyesini Vali Edwards’a gönderdi.
Bay Edwards, “Bu af üzerine kalemimin darbesi,” dedi, “önemli olmakla birlikte, nesiller boyu süren acıları ve ayrımcılığı ortadan kaldırmaz. Plessy mahkemesi tarafından yapılan tüm yanlışları ortadan kaldırmaz veya mevcut tüm zorluklarımızı düzeltmez. Hepimiz gidecek çok yolumuz olduğunu kabul edebiliriz, ancak bu af doğru yönde atılmış bir adımdır. ”
Af, Plessy ve Yargıç Ferguson’un soyundan gelenlerin, başkalarını Plessy’nin eylemlerinin devam eden ilgisi ve kararın uzun, yıkıcı erişimi konusunda eğitmek için daha büyük bir çabasından doğdu. Ayrı ama eşit kavramı, Yüksek Mahkemenin Brown v. Eğitim Kurulu kararının okullarda ayrımcılığın anayasaya aykırı olduğunu belirlediği 1954 yılına kadar devam etti.
Aleyhindeki karardan sonra Plessy, Yargıç Ferguson’un mahkemesine geri döndü, savunmasını suçlu olarak değiştirdi ve para cezasını ödedi. Bir sigorta şirketinde tahsildar olarak çalışmaya başladı ve 1925’te öldü.
Yargıcın soyundan Phoebe Ferguson ile birlikte Plessy ve Ferguson Vakfı’nı kuran Plessy’nin uzak bir akrabası olan Keith M. Plessy, “Atalarım beni taşıdığı için bugün ayaklarım yere değmiyor gibi hissediyorum” dedi. “Bu gerçekten mübarek bir gün. ”
Alıntıdır
Homer Plessy’nin torunları, Louisiana’daki çoğu insan böyle bir terime aşina olmadan önce onun bir sivil haklar aktivisti olduğunu söylemekten hoşlanıyor. 1892’de, ırksal olarak karışık bir kunduracı olan Plessy, New Orleans’ta sadece beyazlara yönelik bir tren vagonuna bindi ve yasaları çiğnediğinin ve büyük olasılıkla tutuklanacağının farkındaydı.
Gerçekten de devletin Ayrı Araba Yasasını ihlal etmekle suçlandı ve ABD Yüksek Mahkemesine kadar yükselen bir yasal savaş başlattı. Çarşamba günü – Plessy’nin ölümünden yaklaşık bir asır sonra – Vali John Bel Edwards, 25 dolarlık bir para cezasıyla gelen bir suç sicilini temizleyerek suç için onu affetti.
Affı imzalarken, Bay Edwards çok daha iddialı bir amacı olduğunu söyledi: Plessy’nin davasının temsil ettiği acı verici ve utanç verici bir tarihle yüzleşmek. Yüksek Mahkeme davası, Plessy v. Ferguson, “ayrı ama eşit” doktrinin önünü açan ve Güney’deki Afrikalı Amerikalıları on yıllardır ayıran ve haklarından mahrum bırakan Jim Crow yasalarına yasal destek veren bir kararla sonuçlandı.
Bay Edwards, affı imzalamadan önce, Plessy’nin tutuklandığı trene bindiği New Orleans istasyonunda yaptığı konuşmada, “Ülkemizin dokusunda, bu eyalette ve bu şehirde bir leke bıraktı” dedi. “Ve açıkçası, bu sonuçlar bugün hala hissediliyor. ”
“Homer Plessy,” diye ekledi, “bu lekeyi önlemek için üzerine düşeni fazlasıyla yaptı. ”
Bay Edwards’ın affı, Louisiana milletvekilleri tarafından, ayrımcılık veya ayrımcılığı zorunlu kılan yasaları ihlal etmekten hüküm giyenlerin kayıtlarını temizlemeyi amaçlayan bir önlem olan Avery C. Alexander Yasası uyarınca verilen ilk af oldu. Adını, 1999’da ölen Louisiana Temsilciler Meclisi’nin bir sivil haklar lideri ve uzun süredir üyesinden alıyor.
1890’da çıkarılan Ayrı Araba Yasası, Yeniden Yapılanma ve köleliğin sona ermesinden sonra yeni bir ırkçı düzen inşa etmek için Güney’de geçirilen bir yığın yasa tasarısı arasındaydı ve tam da Avery C. Alexander Yasası’nın ele almayı amaçladığı türden bir yasaydı. .
“Homer Plessy’nin affedilmesi için bu affı ben sunmadım; Orleans Parish bölge savcısı Jason Williams Çarşamba günü yaptığı açıklamada, kurumdan bağışlanmamızı istemek için başvurdum” dedi. “Geçmişimizle hesaplaşmalıyız. Bu ülke halkının katlandığı apartheid’de yasal kurumlarımızın oynadığı rol için yüzleşmeli, kabul etmeli ve alçakgönüllülükle af dilemeliyiz. ”
Plessy, Ayrı Araba yasasına tepki olarak harekete geçen bir grup yerel aktivistin parçasıydı. Tutuklanmak amacıyla Doğu Louisiana Demiryolunun New Orleans’taki 8 Nolu trenine bindi. Grup, trene binmesi için Plessy’yi seçmişti çünkü o beyaz bir adam yerine geçebilirdi.
Bir kondüktör Plessy’ye “renkli” olup olmadığını sordu ve o da öyle olduğunu söyledi. Kondüktör ona başka bir arabaya geçmesini söylediğinde, Plessy direndi. Tutuklanmasından sonra, eylemci grup 500 dolarlık tahvilini yayınladı.
İlk kez mahkemeye çıkışı, davayı mahkemeye taşımamaya karar veren Yargıç John Howard Ferguson’dan birkaç ay sonra geldi ve bu da Plessy’nin avukatlarının daha yüksek mahkemelere temyiz başvurusunda bulunmalarına izin verdi. Dava, 1896’da Yüksek Mahkeme’ye ulaşana kadar birkaç yıl devam etti.
Mahkeme, Plessy aleyhine 7’ye 1 karar verdi – bu karar, kurum tarihindeki en düşük noktalardan biri olarak kabul edildiğinden mahkemeye musallat oldu. Yalnız muhalif Yargıç John Marshall Harlan şunları yazdı: “Medeni haklar bakımından, tüm vatandaşlar kanun önünde eşittir. En alçakgönüllü, en güçlünün akranıdır. Yasa, insanı insan olarak kabul eder ve ülkenin en yüksek yasası tarafından garanti edilen medeni hakları söz konusu olduğunda, çevresini veya rengini dikkate almaz. ”
Ancak Baton Rouge’daki Güney Üniversitesi Hukuk Merkezi’nde profesör olan Angela A. Allen-Bell, Çarşamba günü affı kutlayan bir etkinlikte, çoğunluk görüşünün hukukta “beyaz üstünlüğünü kutsal saydığını” söyledi.
“Plessy, renkli insanların aşağılık inancını normalleştirdi” dedi. “Bir sosyal bozulma sistemine yasallık mührü kazıdı ve Yeniden Yapılanmanın amaçlarını anında tersine çevirdi. ”
Louisiana Affedilme Kurulu, Kasım ayında bir affı desteklemek için oy kullandı ve tavsiyesini Vali Edwards’a gönderdi.
Bay Edwards, “Bu af üzerine kalemimin darbesi,” dedi, “önemli olmakla birlikte, nesiller boyu süren acıları ve ayrımcılığı ortadan kaldırmaz. Plessy mahkemesi tarafından yapılan tüm yanlışları ortadan kaldırmaz veya mevcut tüm zorluklarımızı düzeltmez. Hepimiz gidecek çok yolumuz olduğunu kabul edebiliriz, ancak bu af doğru yönde atılmış bir adımdır. ”
Af, Plessy ve Yargıç Ferguson’un soyundan gelenlerin, başkalarını Plessy’nin eylemlerinin devam eden ilgisi ve kararın uzun, yıkıcı erişimi konusunda eğitmek için daha büyük bir çabasından doğdu. Ayrı ama eşit kavramı, Yüksek Mahkemenin Brown v. Eğitim Kurulu kararının okullarda ayrımcılığın anayasaya aykırı olduğunu belirlediği 1954 yılına kadar devam etti.
Aleyhindeki karardan sonra Plessy, Yargıç Ferguson’un mahkemesine geri döndü, savunmasını suçlu olarak değiştirdi ve para cezasını ödedi. Bir sigorta şirketinde tahsildar olarak çalışmaya başladı ve 1925’te öldü.
Yargıcın soyundan Phoebe Ferguson ile birlikte Plessy ve Ferguson Vakfı’nı kuran Plessy’nin uzak bir akrabası olan Keith M. Plessy, “Atalarım beni taşıdığı için bugün ayaklarım yere değmiyor gibi hissediyorum” dedi. “Bu gerçekten mübarek bir gün. ”
Alıntıdır