1920'lerin başı, çoğunlukla pahalı makineleri olan zengin adamlardan oluşan, atların hâlâ seyahat ettiği yolları kullanan beyefendi sürücülerin dönemiydi. 1924 yılında Le Mans'ın ikinci 24 Saat yarışında bu adamlardan ikisi yarışı Bentley ile kazanarak “Bentley Boys” lakabını aldılar.
Organizatör Automobile Club de l'Ouest, 1924 için önemli bir değişiklik yaptı. 1923'teki şiddetli yağmur nedeniyle yarışı üç hafta süreyle bugün hala devam eden Haziran ortasına ertelediler.
Yeni kurallar da getirildi. Kulüp, yarışı arabaların dayanıklılığını ve günlük kullanıma uygunluğunu vurgulamak için kullandı ve yakıt ikmal durakları arasında en az 20 tur olmasını zorunlu kıldı. Soğutuculara ve yağlayıcılara da izin verildi. Arabaların yedek lastik taşıması gerekiyordu ve çalışan farlar zorunluydu.
Eğer araba üstü açılır bir arabaysa, beş tur sonra pitlere gelmesi, üst kısmı kapatması, iki tur sürmesi, tekrar pitlere gitmesi ve üstü aşağıda sürüşe devam etmesine izin verilmeden önce üst kısmın stabilite açısından kontrol edilmesi gerekiyordu.
Güvenlik nedeniyle sürücüler ilk kez koruyucu kafa koruması takmak zorunda kaldı. Bu ilkeldi, genellikle deriden yapılmıştı ve ayarlanabilir bir çene kayışı ve alın tepesi vardı.
Dokuz kez Le Mans şampiyonu Tom Kristensen, Eurosport web sitesinde yayınlanan bir videoda, “Sürücü için farklı bir zamandı” dedi. “Güzel deri koltuklar konfor için vücuda göre tasarlanmamıştı.”
Kokpitin “emniyet kemeri olmadan üst kısmı açık” olduğunu ve dışa açılan ön camın “Mulsanne düzlüğünde 100 mil hızla hava akışını optimize etmek” için kullanıldığını söyledi. [100 miles] bir saat.”
14 Haziran'da 41 araç yarışa başladı. Isı ve artan hız, önceki yıla kıyasla arabalara ek yük getirdi ve 1923'teki 30 arabaya kıyasla yalnızca 12 araba bitirdi.
Başarısız olan arabalardan biri, geçen yılın kazananları René Léonard ve André Lagache'nin dört litrelik Chenard-Walcker'ıydı. Başlangıçta yarışı önde götürdükten sonra, direksiyonunda Léonard'ın olduğu araba, karanlık çökerken Mulsanne Straight'te alev aldı.
Gece boyunca üç Lorraine-Dietrich B3-6 Sport ve John Duff ile Frank Clement'in kullandığı üç litrelik tek Bentley zafer için savaştı. Otomobilin ahşap destekli hafif bir alüminyum gövdesi vardı.
Kristensen şöyle diyor: “Dört tekerlekte de dört kampanalı fren vardı, bu da arabayı yalnızca daha hızlı değil, aynı zamanda daha dayanıklı ve sonuçta daha güvenilir ve başarılı kılıyordu.”
Lorraine-Dietrich'in arabaları sabah boyunca sorunlarla karşılaştığında Duff ve Clement, bitişe birkaç saat kala arka lastikleri değiştirmek için rutin bir duruş yapana kadar farklarını önemli ölçüde artırdı.
O dönemde sürücüler yakıt ikmalini, lastik değiştirme ve onarım işlemlerini kendileri yapıyordu. Sıkışmış bir kilit halkasını çıkarmak yaklaşık 30 dakika sürdü ve bu da neredeyse galibiyete mal oldu.
O zamanlar turlar neredeyse 11 mil uzunluğundaydı ve Bentley saatte ortalama 53 mil hızla yaklaşık 1.280 mil kat ediyordu. Kristensen, “bunun 24 saat içinde dikkate değer bir başarı olduğunu” söyledi. Karşılaştırıldığında, geçen yılın kazananları James Calado, Antonio Giovinazzi ve Alessandro Pier Guidi, Ferrari 499P ile saatte ortalama 190 mil hızla yaklaşık 4.890 mil kat ettiler.
1924 zaferi, Bentley'in Le Mans'taki üstünlüğünün başlangıcı oldu. Ayrıca 1927'den 1930'a kadar kazandı ve “Bentley Boys” terimini yarattı. Kristensen'a göre “1920'lerde Bentley otomobillerinin adını ve itibarını” o oluşturdu.
Bentley'in 1930'daki son zaferinden 73 yıl sonra Kristensen, 2003'te Le Mans'ta Rinaldo Capello ve Guy Smith'le birlikte kazandığı zaferle ismi yeniden podyumun zirvesine taşıdı.
Organizatör Automobile Club de l'Ouest, 1924 için önemli bir değişiklik yaptı. 1923'teki şiddetli yağmur nedeniyle yarışı üç hafta süreyle bugün hala devam eden Haziran ortasına ertelediler.
Yeni kurallar da getirildi. Kulüp, yarışı arabaların dayanıklılığını ve günlük kullanıma uygunluğunu vurgulamak için kullandı ve yakıt ikmal durakları arasında en az 20 tur olmasını zorunlu kıldı. Soğutuculara ve yağlayıcılara da izin verildi. Arabaların yedek lastik taşıması gerekiyordu ve çalışan farlar zorunluydu.
Eğer araba üstü açılır bir arabaysa, beş tur sonra pitlere gelmesi, üst kısmı kapatması, iki tur sürmesi, tekrar pitlere gitmesi ve üstü aşağıda sürüşe devam etmesine izin verilmeden önce üst kısmın stabilite açısından kontrol edilmesi gerekiyordu.
Güvenlik nedeniyle sürücüler ilk kez koruyucu kafa koruması takmak zorunda kaldı. Bu ilkeldi, genellikle deriden yapılmıştı ve ayarlanabilir bir çene kayışı ve alın tepesi vardı.
Dokuz kez Le Mans şampiyonu Tom Kristensen, Eurosport web sitesinde yayınlanan bir videoda, “Sürücü için farklı bir zamandı” dedi. “Güzel deri koltuklar konfor için vücuda göre tasarlanmamıştı.”
Kokpitin “emniyet kemeri olmadan üst kısmı açık” olduğunu ve dışa açılan ön camın “Mulsanne düzlüğünde 100 mil hızla hava akışını optimize etmek” için kullanıldığını söyledi. [100 miles] bir saat.”
14 Haziran'da 41 araç yarışa başladı. Isı ve artan hız, önceki yıla kıyasla arabalara ek yük getirdi ve 1923'teki 30 arabaya kıyasla yalnızca 12 araba bitirdi.
Başarısız olan arabalardan biri, geçen yılın kazananları René Léonard ve André Lagache'nin dört litrelik Chenard-Walcker'ıydı. Başlangıçta yarışı önde götürdükten sonra, direksiyonunda Léonard'ın olduğu araba, karanlık çökerken Mulsanne Straight'te alev aldı.
Gece boyunca üç Lorraine-Dietrich B3-6 Sport ve John Duff ile Frank Clement'in kullandığı üç litrelik tek Bentley zafer için savaştı. Otomobilin ahşap destekli hafif bir alüminyum gövdesi vardı.
Kristensen şöyle diyor: “Dört tekerlekte de dört kampanalı fren vardı, bu da arabayı yalnızca daha hızlı değil, aynı zamanda daha dayanıklı ve sonuçta daha güvenilir ve başarılı kılıyordu.”
Lorraine-Dietrich'in arabaları sabah boyunca sorunlarla karşılaştığında Duff ve Clement, bitişe birkaç saat kala arka lastikleri değiştirmek için rutin bir duruş yapana kadar farklarını önemli ölçüde artırdı.
O dönemde sürücüler yakıt ikmalini, lastik değiştirme ve onarım işlemlerini kendileri yapıyordu. Sıkışmış bir kilit halkasını çıkarmak yaklaşık 30 dakika sürdü ve bu da neredeyse galibiyete mal oldu.
O zamanlar turlar neredeyse 11 mil uzunluğundaydı ve Bentley saatte ortalama 53 mil hızla yaklaşık 1.280 mil kat ediyordu. Kristensen, “bunun 24 saat içinde dikkate değer bir başarı olduğunu” söyledi. Karşılaştırıldığında, geçen yılın kazananları James Calado, Antonio Giovinazzi ve Alessandro Pier Guidi, Ferrari 499P ile saatte ortalama 190 mil hızla yaklaşık 4.890 mil kat ettiler.
1924 zaferi, Bentley'in Le Mans'taki üstünlüğünün başlangıcı oldu. Ayrıca 1927'den 1930'a kadar kazandı ve “Bentley Boys” terimini yarattı. Kristensen'a göre “1920'lerde Bentley otomobillerinin adını ve itibarını” o oluşturdu.
Bentley'in 1930'daki son zaferinden 73 yıl sonra Kristensen, 2003'te Le Mans'ta Rinaldo Capello ve Guy Smith'le birlikte kazandığı zaferle ismi yeniden podyumun zirvesine taşıdı.